Vandaag brachten we namens AMOS samen met de Mizrachi een bezoek aan het zuiden.*
Al bijna een jaar schrijf ik over het zuiden van Israël en nog nooit heb ik het met mijn eigen ogen gezien.
Yael is een stoere vrouw die na tien maanden weer terug is in haar huis op vijftig meter van de grens met Gaza. “Ik voel me nu hier veiliger dan in Tel Aviv. Geen idiote verkeerssituatie”, zegt de dorpsvrouw lachend.
Ze geeft ons een update. Daar word je niet vrolijk van. “Wij waren een heel idealistisch dorp, daar is niets meer van over,”zegt ze. “Onze ouders waren gekomen om met de Gazanen samen te leven, we zijn gewoon bedrogen door ze,” zegt ze gedesillusioneerd.
Toen gingen we door naar een autokerkhof. Je vraagt je af wat je daar moet doen.
Het waren 1562 auto’s die in brand waren gestoken inclusief bestuurders en passagiers. Iedere auto had zijn eigen verhaal, zijn eigen drama. Voor iedere auto staat een foto.
Daarna naar Ofakim op wel dertig kilometer van Gaza, maar werd ook aangevallen. Er vielen daar dertig doden.
Een politieman leidde ons rond in de straten waar hij heeft gevochten. Hij is een held en heeft zeker zeven mensenlevens gered uit handen van terroristen en schoot er ook een paar dood.
Hij vertelde zijn eigen verhaal ‘live’. Wel heel letterlijk, hij gaat springend door de straat alsof hij het nogmaals meemaakt. Zijn tranen rollen over zijn wangen als hij het over zijn vrienden heeft die het niet gered hebben. Aan alles zie je dat hij zwaar getraumatiseerd is. Nebbisj.
Als laatste gaan we naar het Nova terrein. Daar is organisch een museum ontstaan waar iedere vermoorde / dan wel gevangene festivalganger zijn eigen ‘altaartje’ kreeg. Het zijn vierhonderd persoonlijke verhalen van mensen die op een dag zijn afgeslacht.
Ik sprak de vader van Ron die op 7 oktober vluchtte met zijn vrienden en een container is gesprongen. Met zestien mensen, mannen en vrouwen, zaten ze duren doodstil, totdat een terrorist zijn geweer leeg schoot in de container. Ron overleed ter plekke met zes vrienden, de rest heeft het gewond volgehouden tot soldaten kwamen.
De container is een museum geworden met de geschiedenis van Ron en zijn vrienden. “Ik ben hier elke dag om het verhaal van Ron te vertellen, deze slachtpartij mogen we nooit vergeten,”aldus de vader van Ron.
Als je overal soorheen loopt, is er een serene rust en kun je je niet voorstellen dat zo een wraakzuchtige aanval heeft plaatsgevonden, terwijl er nog geen jaar voorbij is.
* red.: Mizrachi is een religieus zionistische organisatie opgericht in 1902. Mizrachi is een acroniem voor merkaz (plaats) en ruach (spiritueel).
AMOS is de Amsterdam Modern Orthodoxe Sjoel, opgericht (onder meer door Jair) in 2011.
cover: Monument in Ofakim voor 7 oktober, foto courtesy Times of Israel
Geef als eerste een reactie