Er is een duidelijk verband: naarmate de oorlog in Gaza voortduurt nemen volgens de familieleden van de 130 gijzelaars de kansen af dat ze hun geliefden ooit weer kunnen omhelzen.
Het is een drama dat de politiek en de samenleving verscheurt.
De familieleden vechten als leeuwen voor een overeenkomst met Hamas om de gijzelaars uit hun zeer benarde situatie in de tunnels diep onder de grond van Khan Yunis in Gaza te halen, zodat zij na meer dan honderd dagen het licht kunnen zien.
Zij eisen met emotionele klem dat Netanyahu en zijn ministers zelfs de meest extreme eisen van Hamas voor een deal aanvaarden.
Iedere dag bepleiten familieleden van de gijzelaars via de media dat Netanyahu er alles aan moet doen om de gijzelaars uit handen van Hamas te bevrijden.
Ze schreeuwen: Achshav, achshav, nu, nu …
Ik luister naar hun verhalen, naar hun huilen en naar hun eisen. Ze zijn de wanhoop nabij. Het duurt te lang. Zullen de gijzelaars de oorlog onder onmenselijke omstandigheden overleven? Deze week drongen de familieleden een zitting van de Knesset, het parlement binnen. Ze schreeuwen: Achshav, achshav, nu, nu……Ze geloven Netanyahu niet meer dat uitsluitend maximale militaire druk op Hamas tot een doorbraak zal leiden. Ze geloven ook niet meer, dat Israël de oorlog tegen Hamas kan winnen.
Blokkeren vrachtwagens bij grens Egypte
Woensdag jl (red.: 24 januari) kregen ze steun van reserve-generaal Giora Eiland die Netanyahu opriep om alle humanitaire hulp aan de Palestijnen in Gaza te stoppen als drukmiddel op Hamas. De familieleden van de gijzelaars hebben die boodschap meteen in praktijk gebracht. Met steun van reserve-dienstplichtigen blokkeren zij de doorgang van grote vrachtwagens die bij de grens van Gaza met Egypte in de rij staan om hulpgoederen naar de Palestijnse bevolking te brengen.
Echt een wanhoopsdaad die dwars staat op de internationale gemeenschap die zich enorme zorgen maakt over het lot van de Palestijnen. Dat dit tot grote spanningen met de Amerikaanse president Joe Biden zal leiden, wuift Eiland weg. ‘Israël is in oorlog met het land Gaza’ zei hij en ‘dan is het normaal, dat we geen brandstof en voedsel aan de vijand leveren.’
Eindeloze guerrillaoorlog
Oud-generaal Eiland gelooft niet dat het Israelische leger de oorlog tegen Hamas kan winnen in een omgeving waar de bevolking achter deze terroristische organisatie staat. Het Israelische leger wordt daardoor verwikkeld in een eindeloze guerrillaoorlog, van huis tot huis.
Netanyahu houdt iedere dag vol, ondanks keiharde tegenslagen, dat Israël de oorlog tegen Hamas zal winnen. Hij, de familieleden van de gijzelaars, en politici van links en rechts zaaien toenemende verwarring in de Israelische samenleving.
Hamas heeft met diep inzicht in de psychologie van de Israëli’s een troef in handen tegen de Israelische militaire overmacht: De harde Hamasleider Yahya Sinwar heeft tijdens zijn langdurige gevangenschap in Israël begrepen hoe belangrijk – in het licht van de Holocaust – het leven telt voor de Joodse Israëli’s.
Salomon Bouman geeft een goede analyse van de hartverscheurende dilemma’s waarin Israel hier vastzit. Wat hij in werkelijkheid aantoont is echter volgens mij dat humanitaire oorlogvoering een illusie, ja meer nog, een catastrofe is. Deze vorm van oorlog helpt namelijk de vijand om te ontkomen aan een definitieve nederlaag. Uiteindelijk is deze vorm van oorlog dus juist niet humanitair. Hij leidt langzaam maar zeker tot je eigen fysieke en morele uitputting, dus tot het tegendeel van wat je wil. Het humanitaire oorlogsrecht zal Israel daarom nog eens aan de rand van de afgrond brengen. Het is geen begaanbaar traject voor het afrekenen met islamistische terroristenbendes.