Ik begrijp drommels goed dat de focus van de Israëlische media nu ligt op de terugkeer van gijzelaars uit de donkere tunnels van Hamas.
Natuurlijk willen de Israëli’s weten hoe het met hen gaat. ‘Zijn ze gezond? Zijn ze gemarteld? Kregen ze medische verzorging van Hamas.’
De tv-beelden wekken de indruk dat de meeste door Hamas vrijgelaten Israeli’s in redelijk toestand naar Israël terugkeren. ‘In goede gezondheid,’ heb ik zelfs van een Israelische Tv-verslaggever gehoord. Niet allen natuurlijk.
Discipline
Wat opvalt is de discipline van Hamas bij de uitvoering van de uitwisseling. Deze terroristische organisatie die de vernietiging van Israël beoogt blijkt, ondanks het zware Israelische militaire offensief, nog goed te functioneren. Hamas houdt zich evenals Israël aan gemaakte afspraken.
Hoewel Hamas volgens Israël 5000 strijders heeft verloren, zouden er zeker nog 25.000 zijn in de tunnels in het zuidelijke deel van Gaza. Een Israelische generaal schatte zelfs dat Hamas vanuit tunnels nog steeds de controle heeft over twintig procent van het noordelijke deel van Gaza dat min of meer door Israël is platgebombardeerd en bezet.
Profetische belofte
Hamas is dus (nog) niet verslagen. De bijna religieus aandoende profetische belofte van premier Netanyahu dat Hamas zal worden vernietigd kan niet snel en misschien wel nooit worden ingelost. Toch blijft Netanyahu in zijn missie geloven: ‘We zullen na het beëindigen van het bestand de strijd hervatten,’ zei hij afgelopen woensdag.
Daarin wordt hij gesteund vanuit het leger dat de oorlog tegen Hamas moest onderbreken. Een generaal met politieke visie zei dat Israël moet winnen om zijn geloofwaardigheid als een sterk land in het Midden-Oosten te behouden. In dit deel van de wereld mag je niet zwak zijn, want dan springen de jakhalzen op je af.
Kan Israël de oorlog na nog enkele verlengingen van het bestand winnen? Ik denk dat er een grote meerderheid in Israël is die onder de indruk van de trauma’s veroorzakende slachtpartijen van Hamas in Zuid-Israël op 7 oktober voor de vernietiging van Hamas is.
Fase in Israëls bestaansstrijd
Alle media in Israël, met uitzondering van het gezaghebbende blad Haaretz, hebben dat doel omschreven als een fase in Israëls bestaansstrijd. Een strijd op leven en dood dus. Zo voelt het voor velen in het Joodse land. Netanyahu heeft die wens moeiteloos via de media in de geesten van zijn landgenoten geplant.
Er zijn echter sterke internationale krachten in beweging gekomen die zich inzetten voor een langdurig bestand tussen Hamas en Israël.
De Amerikaanse president Joe Biden, een goede en betrouwbare vriend van Israël, heeft een verdergaande vredesmissie. Zo’n langdurig bestand zou volgens de Amerikaan de weg moeten vrijmaken voor een Palestijnse staat naast Israël in wat nu bezet gebied is. Daarin wordt hij gesteund door Egypte, Qatar, de Emiraten en China. En Israël dan?
Zeker na 7 oktober is een Palestijnse staat naast Israël op de westelijke Jordaanoever voor Netanyahu even ondenkbaar als een Palestijnse staat op de maan.
Joe Biden en anderen vrezen dat bij het uitblijven van een Palestijnse horizon er in de nasleep van deze oorlog een grote regionale oorlog kan uitbreken tussen Israël, Iran en Hezbollah met wellicht een Amerikaanse militaire interventie.
Een oorlog die ook tot verdere radicalisering van de bevolkingen in de Soenni-Arabische landen kan leiden, landen waarmee Israël relaties heeft aangeknoopt.
Islamitische minderheden
Islamitische minderheden in de westerse wereld komen ook in protest stand en beïnvloeden de politiek in de landen waar ze zich hebben gevestigd.
Er staat dus veel op het spel dezer dagen.
Wat op 7 oktober begon toen Hamasterroristen 1400 Israeli’s vermoorden en 280 gijzelaars maakten, is uitgegroeid tot een wereldprobleem.
Nooit eerder
Nooit eerder heeft het Israëlisch-Palestijns conflict in zijn verschillende vormen sedert 1948 zo’n destabiliserende invloed gehad op de wereld.
Nooit eerder sinds de Tweede Wereldoorlog voelen Joden in de diaspora zich zo bedreigd door opkomend antisemitisme als deze dagen in de schaduw van de oorlog tussen Israël en Hamas.
Het voordeel van de kleine joodse gemeenschappen in de diaspora is dat de objectieve geopolitieke belangen van Europa en de VS liggen in het steunen van Israel tegen Hamas en het Islamisme. Want als Israel zou vallen onder dit geweld, zou er een onvoorstelbare zondvloed van terrorisme losbarsten over de Westerse wereld. De Islamisten zouden zich onoverwinnelijk achten. De Westerse leiders weten dit heel goed. Ze weten dat ze leven op het krediet van Israels succes in deze oorlog. Dit inzicht moet echter bredere aandacht krijgen en onder de bevolking worden verspreid. Steun voor Israel hoeft niet te komen uit morele overwegingen. Welbegrepen eigenbelang is goed genoeg, en in wezen veel sterker.