De Joodse boomers hebben één eigenschap die hen onderscheidt van anderen: de Joodse variant heeft altijd een zekere mate van wantrouwen tegen de maatschappij.
En dat is gebaseerd op het axioma waarmee velen van ons zijn grootgebracht: het antisemitisme is niet weg.
De eerste decennia na de Tweede Wereldoorlog vertoonden een zeker filosemitisme, het diapositief van antisemitisme en er was een luwte in de alledaagse afkeer van Joden maar onze ouders wisten het zeker en wij dus ook: die afkeer, die haat is niet weg maar ligt verscholen onder de oppervlakte om bij de juiste prikkels weer zijn drakenkop boven de grond uit te steken.
Wat die stimulus precies zou moeten zijn kon niemand zeggen maar dat Jodenhaat ooit weer openlijk bezit zou kunnen nemen van grote delen van de westerse bevolkingen, daar twijfelden maar weinig Joden aan.
Is dit het uur waarin onze ouders gelijk gaan krijgen?
Theodor Herzl had het al eind negentiende eeuw nog ver voor WO2 gezegd: antisemitisme is een ongeneeslijke aandoening van de Europese cultuur, en het enige wat je er als Jood tegen kunt doen is een eigen land maken waarin je zo Joods kunt zijn als je wilt en waar voor Jodenhaat geen plaats is.
Is het moment gekomen waarop dat boze voorgevoel uit gaat komen? Is dit het uur waarin onze ouders z”l gelijk gaan krijgen?
Misschien. De directe aanleiding lijkt een serie wandaden die ons is aangedaan. Niet iets wat wij gedaan hebben, nee wat ons is aangedaan. Het lijkt op het mechanisme waarbij veel Europeanen een diepe gène voelden over de wandaden van WO2 en die schaamte alleen konden verdragen door Israël of/en het Joodse volk te beschuldigen van misdaden die minstens zo erg waren als die waarover zijzelf zich zo schaamden.
Vandaar de microscoop waaronder elke handeling van Israël cq Joden wordt gelegd. Een ander coping mechanisme, holocaustontkenning, het volledig ontkennen van het Joodse lot in WO2, komt wat minder vaak voor, maar zit in de lift.
Op 7 oktober werden als een donderslag bij heldere hemel ca 1200 Joden, enkele moslims en nog weer andersdenkenden van alle leeftijden op gruwelijke wijze verkracht en vermoord en werden er ca 250 als gijzelaar meegetroond naar het onderaardse hol van de Hamascriminelen.
De terreurexpeditie werd door Hamasleden zelf gefilmd en door Hamasleden via twitter of TikTok later meermaals bevestigd.
“Moslims zouden zoiets nooit doen”
Niettemin is de reactie van een groot deel van de Islamitische wereld volstrekte ontkenning. Een Israëlische Arabier met wie ik een lang gesprek had zei: “Dit hebben de Joden zelf gedaan om de moslims in een slecht daglicht te zetten”. Een ander zei: “Als het al waar is dan is het heel erg. Maar moslims zouden zoiets nooit doen, dat kan eenvoudig niet. Als ze het al gedaan hebben dan zijn het geen echte moslims.”
De meeste opiniepeilingen laten zien dat er maar weinig moslims in de wereld geloven wat er op 7 oktober is gebeurd; ze ontkennen het en gebruiken het tegen Israël cq Joden.
Dit geldt ook voor heel wat moslims in Nederland. En daarmee laait ook hun Jodenhaat op, zoals die wordt ingegeven door de Koran en Hadith en wordt onderhouden door veel imams in hun vrijdagpreken. En niet alleen de heilige boeken van de islam zijn bronnen van Jodenhaat, ook het mythische verzinsel van de Naqba en de landdiefstal van 1948 is een rijkelijke wel.
Islam en ProgressiefLinks zijn een gelegenheidshuwelijk aangegaan waarbij de trouwring hun beider afkeer is van Israël
Tot veler verbazing zijn islam en ProgressiefLinks een gelegenheidshuwelijk aangegaan waarbij de trouwring gevormd wordt door hun beider afkeer van Israël, en dus van Joden (want de meerderheid der Joden in de wereld draagt Israël een warm hart toe). Krankzinnige constructies als de critical race theory en onbekookte filosofieën over kolonialisme maken Woke ofwel ProgressiefLinks volstrekt blind voor het rigide en reactionaire karakter van de islam.
Die verblinding vindt zijn oorsprong in het idee – niet lachen – dat dé moslim een bruine huidskleur heeft dus gewoon niet verkeerd kán zijn. Joden daarentegen zijn allemaal roomblank (quod non) en derhalve van nature al discriminerende en geprivilegieerde neokolonialisten.
Links heeft natuurlijk helemaal niet door dat wat hun opinie voor een groot deel bepaalt gewoon good old antisemitisme is, de oorspronkelijk christelijk geïnspireerde afkeer van Joden die al zo lang in de westerse culturen rondwaart dat het waarschijnlijk op de een of andere nog niet bekende manier genetisch overdraagbaar is geworden.
“Dat is niet waar!” schreeuwt Links getergd, bijvoorbeeld in de persoon van Jeremy Corbyn, “ik heb niets tegen Joden, alleen wel tegen zionisten”.
Dat betekent dat zijn antipathie circa tachtig procent van de Joden geldt. ProgressiefLinks ontkent niet zoals moslims doen maar vergoelijkt, bagatelliseert en kijkt weg. Roept op om ‘de context’ te bekijken. De Verenigde Naties, feministische organisaties, vakbonden, linkse partijen over de hele wereld waren muisstil en konden geen afkeurend kuchje tegen Hamas uit hun kelen persen.
Zij lieten Links Israël en linkse Joden over de hele wereld verrekken in hun ellende. Waarmee al die organisaties blijkbaar niet beseffen dat zij de aanvragers zijn van hun eigen morele faillissement.
De meeste moslims die Israël haten laten zich de steun van Links goedgunstig aanleunen als een vrouw (m/v) die de attenties van een volstrekt onaantrekkelijke vrijer (m/v) verdraagt zolang hij haar royaal onderhoudt, met in haar achterhoofd de zekerheid dat deze nuttige idioot zijn congé krijgt zodra zich een betere amant voordoet.
LGBTQ for Palestine is like chickens for KFC
Het enige humoristische element hierin is LGBTQ dat onder de Linkse paraplu graag mee piept hoe slecht Israël is en hoe goed de Gazanen. Het moet LGBTQ evenwel sterk ontraden worden om naar Gaza (of een ander islamitisch land) op vakantie te gaan. LGBTQ for Palestine is like chickens for KFC.
Ondertussen staan Israël en de Joden in de wereld flink onder druk en zou wat onze ouders al vreesden zomaar kunnen uitkomen. Wat te doen? Daarover een volgende keer.
cover illustratie Talma Joachimsthal
Geef als eerste een reactie