De wereld loopt te hoop om te protesteren tegen de dood van onschuldige Gazanen. Door Israël om het leven gebracht, natuurlijk. Ik laat even buiten beschouwing hoeveel het er zijn, de door Hamas opgegeven aantallen zijn absoluut onbetrouwbaar.
De gewelddadige dood van één onschuldige is al een vreselijke zaak en moet zo mogelijk vermeden worden. Maar wat is onschuld?
Het staat buiten kijf dat kinderen onschuldig zijn. Maar tot welke leeftijd kun je een kind een kind noemen? Er zijn talloze gewapende Hamasstrijders van 15 en 16 jaar die door de media met enig plezier kinderen worden genoemd, maar die ik zeer zeker niet onschuldig vind.
Echt onschuldig
Misleid misschien, maar niet onschuldig. Dus onschuldig is ónder die leeftijd en géén lid van Hamas. Of geen lid van de militaire vleugel van Hamas. Maar de sociale vleugel van Hamas mag wel? Waar aan één stuk door moordzuchtige propaganda tegen Joden en Israël wordt gemaakt? Maar daar kunnen die kinderen niets aan doen, die móeten daar lid van worden of ze worden door hun ouders daarop gevolgd, toch? Baby’s, peuters, kleuters, tot en met jeugdige tieners dan: die zijn echt onschuldig.
De oudere Gazanen – ook als ze geen lid van Hamas zijn- hebben ooit in grote getale vóór Hamas gestemd en die terreurorganisatie aan de macht geholpen. In 2007, twee jaar nadat Israël de Gaza strook had ontruimd en had vrijgegeven voor Palestijns zelfbestuur. Maar dat is 16 jaar geleden en Hamas heeft in de tussentijd geen verkiezingen meer uitgeschreven. Nog steeds overigens zou volgens min of meer betrouwbare opiniepeilingen een groot deel van de Gazanen achter Hamas staan, ook of juist na 7 oktober.
Een peiling onlangs vond dat 76% van de Gazanen helemaal achter de acties van 7 oktober staan. De vreugde onder de bevolking was enorm toen bekend werd hoe Hamas had huisgehouden onder al Yahud.
Moordenaar by proxy
Wie vóór Hamas is, is niet onschuldig maar een moordenaar by proxy. Dus schuldig. De baby’s, peuters, kleuters, jonge tieners en circa een kwart van de bevolking ouder dan deze groepen zijn ónschuldig. Maar wie is dan schúldig als die onschuldigen bij de gevechten in Gaza om het leven komen of gewond raken?
Het zijn door Israël afgevuurde bommen en kogels die de slachtoffers maken en het ligt dus voor de hand om Israël de schuld te geven. Dat doen al die sterk links georiënteerden en de overgrote meerderheid van de moslims dan ook met groot genoegen. Maar zo eenvoudig ligt het niet.
Verhuizing naar het Zuiden
Israël heeft namelijk de bevolking met alle mogelijke middelen verzocht om naar het zuiden te verhuizen, hetgeen met grof wapengeweld is tegengehouden door Hamas dat a) zich graag omgeven weet door een menselijk schild van burgers en b) gebaat is bij burgerslachtoffers waar ze voor het gewillige oog van de wereld Israël de schuld van kunnen geven. Hoe meer hoe beter.
Niet aanvallen?
Had Israël dan misschien níet moeten aanvallen, om onschuldige slachtoffers te vermijden?
Op 7 oktober is Israël onnoemelijk leed aan gedaan, hetgeen geen enkele staat in de hele wereld over zijn kant zou laten gaan als het de mogelijkheid had om iets terug te doen. Bovendien heeft Hamas luid en duidelijk en meermalen laten horen dat het wil doorgaan met dit soort acties om Israël tenslotte geheel uit te roeien. From the river to the sea…
Dat kan geen enkele natie tolereren. Bovendien en misschien wel in de eerste plaats houdt Hamas gijzelaars gevangen en Israël wil die koste wat het kost bevrijden. Het moet dus aanvallen. Het mist domweg de luxe van afwachten en onderhandelen.
De dood van de Gazanen door bombardementen en beschietingen komt geheel en al voor rekening van Hamas.
Dat er doden vallen onder de burgerbevolking is buitengewoon betreurenswaardig maar onvermijdelijk onder de gegeven omstandigheden.
Ziekenhuizen en terreurtunnels
Zolang de Israëlische acties Hamas als doel hebben – en dat hebben ze- en níet de burgerbevolking, zijn de doden onder de burgerbevolking collateral damage. Het is geen oorlogsmisdaad van Israël, evenmin als de acties rond en in de Gazaanse ziekenhuizen dat zijn, waar wapens en terreurtunnels worden aangetroffen. Dat zijn legitieme oorlogsdoelen, en zelfs het Internationaal Gerechtshof zal dat, mét al zijn vooringenomenheid, moeten beamen.
cover illustratie Talma Joachimsthal
Ron, ‘verzocht om naar het zuiden te verhuizen’ schrijf je. Hoe zou dat zijn voor arme mensen die zich geen verhuiswagen kunnen permitteren die geen geld hebben om een B&B of hotelkamer te reserveren? Die geen paspoort hebben om dit ellende oord te verlaten? Opgejaagd, overgeleverd, vernederd, verhongerd zich een weg banen naar een andere hel. Ik weet oorlog is hard, maar dit klinkt wel heel hardvochtig. Geen bommen lijkt mij de beste manier om geen slachtoffers te maken. Schuldig of onschuldig, slachtoffers maken heeft gevolgen voor de ruime omgeving en kan generaties lang doorwerken. De eigen grens versterken, vertrouwen op echte mensen in plaats van technologie lijkt me nuttiger ter bescherming en moreel hoogstaander dan bommen gooien. De wereld had dan gezien hoe Israël zich waardig teweer stelt tegen een aanval – als een voorbeeld voor alle landen.
De harde en genadeloze acties nu van Israël zijn een regelrecht antwoord op de gruwelijke onmenselijke daden van Hamas op 7 oktober. En er is maar 1 conclusie mogelijk: er is geen veiligheid voor Israëli zolang Hamas bestaat.Een van de redenen waarom Israël nu in Gaza intervenieert is dat de VN/UNWRA en alle NGO’s hebben bijgedragen aan de interne terreur van Hamas en daardoor de externe terreur jegens Israël mogelijk hebben gemaakt. Kinderbedden, scouting, moskeeën, scholen, ziekenhuizen – alles ligt vol wapens dus iedereen in Gaza is erbij betrokken.De UNWRA schoolboekjes staan vol antisemitisme en op de speelplaats wordt ‘kill-the-Jew’ gespeeld, wat moet je aanvangen met dit tuig?Het fanatieke gedachtengoed krijg je niet weg. Dus wat moet je dan doen:a) Niets, zodat dat verderfelijke gedachtengoed wapens en middelen heeft om 7 oktober te herhalen.b) De boel opschonen. Zo veel mogelijk wapens, middelen, infrastructuur en terrorsten elimineren zals maar mogelijk is, zodat er geen herhaling komt van 7 oktober.Ik denk dat dit voor Israël niet moeilijk kiezen is.De verhalen dat Palestijnen in Gaza en Hamas twee verschillende groepen zijn, zoals men doen wil voorkomen, kloppen van geen kant. Ten eerste zit de haat van Palestijnen/Gazanen, t.o.v. Joden, zo diep dat zij iedere actie tegen Israël, hoe beestachtig ook, van harte toejuichen. Daar komt bij, elke Gazaan heeft wel een of meerdere familieleden die zijn aangesloten bij Hamas.
reactie op Bloom: geen bommen gooien, geen slachtoffers. Is juist natuurlijk. Geen geweren is nog beter, in deze trant van redeneren. Helaas is dit het Midden-Oosten waar dit zou worden gezien als pure zwakte waardoor we met zekerheid meer van de acties als die van 7 oktober over ons zouden afroepen. En van alle kanten. Geloof me, ik vind ook elk slachtoffer, van welke kant dan ook één te veel maar er is momenteel geen andere weg dan die Israël bewandelt om ons voor meer ellende te behoeden.
Ron, stel dat vanaf juli 1967 Israël er alles aan had gedaan om de ‘verworven’ gebieden te pamperen met alles wat in Israël zelf ook werd gedaan: hightech industrie opbouwen, goede watervoorzieningen, moderne landbouw, goed onderwijs en gezondheidszorg zodat het welvaartsniveau gelijk op zou groeien. En Gaza, de Westbank en de Golan langzaam maar zeker een autonome status zouden verwerven waarin zij heel veel zelf konden beslissen. Zouden dan niet alle Arabieren graag onderdeel willen zijn van deze gebieden die zoveel rijker en stabieler zouden zijn dan de buurlanden? Mogelijk zou de hele wereld trots zijn op dat bijzondere land Israël, een voorbeeld voor de hele Arabische wereld.
Ik ben in 2005 in Gaza geweest, met een groep vredesactivisten, nog voor Hamas de macht greep. Het was er toen veel hoopvoller onder Fatach, er werd opgebouwd, er waren inderdaad enige luxe hotels waar Arabieren uit de Golfstaten logeerden en er waren strandbungalowtjes, waar ons gezelschap snachts sliep. De Fatach-VIP’s hadden mooie huizen in een betere wijk in Gazastad, de gewone mensen woonden in grauwe betonnen flatgebouwen. We bezochten een tehuis voor mentaal gehandicapten, waar ik nog een spiegeltje met mozaieksteentjes heb aangeschaft, ik vond het ontroerend hoe men daar bezig was. De bevolking van Gaza was heel traditioneel, veel conservatiever dan de Israelische Arabieren/Palestijnen. Je zag nauwelijks vrouwen op straat. We werden per bus rondgereden, en toen een vrouw in onze groep moest plassen, was dat een probleem – ze kon absoluut niet in een van die koffiehuizen waar de mannen zaten van de wc gebruik maken, dat was ongehoord, dat kon echt niet. Tenslotte vonden we een soort regeringskantoor waar ze als vrouw dan wel terecht kon. Daar bleek men trouwens niet zo positief wat betreft ons bezoek als op de andere zorgvuldig uitgekozen locaties. Ik was later in Betlehem met de verkiezingen die Hamas won, in de eerste plaats omdat de bevolking genoeg had van de corruptie in het seculiere Fatach. Daar hebben ze nu de corruptie van de fundamentalistische Hamas voor teruggekregen. Gaza is heel erg veranderd onder het bewind van Hamas, en wie het daar niet mee eens was kon beter z’n mond houden. Yahya Sinwar en andere militaire leiders van Hamas zijn uit op de vernietiging van de staat Israel en willlen in de woorden van Sinwar een kalifaat stichten waar, dat valt nog mee, Joden niet per se gedood hoeven te worden, maar wel een ondergeschikte positie moeten innemen en voor hun bescherming moeten betalen. De Hamas-top heeft door het extreem-rechtse samenraapsel dat de incompetente regering-Netanyahu vormt, hun kans schoon gezien om de invasie die ze al drie jaren in het diepste geheim hadden voorbereid, uit te voeren. Inclusief de barbaarse details. Ze waren wel bijzonder verbaasd dat het zo gemakkelijk ging.
Ron van der Wieken heeft een hard artikel geschreven. Duidelijk geïnspireerd op de keiharde politiek van de regering Netanyahoe. Netanyahoe heeft het Israelische volk beloofd Hamas te vernietigen en dat is eigenlijk ook de invalshoek van de schrijver die de ouderen in Gaza bij proxy als schuldigen opvoert. Dat is een stap te ver, veel te ver en lijkt te duiden op verdrijving van de inwoners van Gaza. Waaarheen? God mag het weten.
Dit artikeltje is een reactie op de voortdurende beschuldiging in de gehele wereld aan Israels adres dat het onschuldige doden en gewonden veroorzaakt. Naar mijn mening is wie moorden steunt (of een moordzuchtig regime steunt) medeschuldig aan die moorden. Zo vind ik ook dat wie achter Smotrich en BenGvir staat medeschuldig is aan de misdaden van settlers op de Westbank. Om dit artikel geïnspireerd te noemen op Netanyahu (die ik de slechtste premier ooit van Israel vind, en die vanwege zijn steun aan BenGvir en trawanten medeschuldig is aan hun misdaden) vind ik wel erg kort door de bocht van Salomon Bouman, die het stukje maar met een half oog gelezen lijkt te hebben. Zijn reactie doet mijn stukje absoluut geen recht. En om dan maar meteen door te halen naar ethnische zuivering! Lijkt mij niet fair.
Schendt nu Israël met de huidige militaire operaties het internationaal oorlogsrecht? En pleegt de staat oorlogsmisdrijven?Internationaalrechtelijk bestaat er verschil tussen een terreurbeweging die onschuldige burgers wil doden en een militaire operatie, uitgevoerd op grond van het internationaalrechtelijk erkende recht op zelfverdediging. Bij dit laatste is het oogmerk een tegenstander of vijandige strijders uit te schakelen, dus geen burgers. Daarbij kunnen als gevolg van die operaties soms burgerslachtoffers vallen, omdat honderd procent precisie in militaire handelingen niet altijd haalbaar is. Als dat het geval is, betekent dit nog niet dat het handelen dan een oorlogsmisdrijf is.Dit bleek ook al tijdens de NAVO-bombardementen op Belgrado in Servië tijdens de Kosovo-oorlog (2000), waarbij ongeveer 570 burgers om het leven kwamen en meerdere burgerdoelen geraakt werden, waaronder een ziekenhuis, een ambassade en een tv-station,de hoofdaanklager van het Joegoslaviëtribunaal concludeerde na een diepgaand onderzoek naar deze bombardementen dat er geen strafrechtelijke opzet bestond bij de NAVO-militairen om burgers te doden en burgerdoelen te treffen. De handelingen van de NAVO werden niet gezien als een oorlogsmisdrijf. Als in een legitieme militaire operatie dus burgers worden getroffen die geen doelwit zijn, betekent dat nog niet dat er sprake is van een oorlogsmisdrijf.Dit geldt nu ook voor Israël!