Sinds het begin van de oorlog maak ik een dagelijkse Facebookpost om iets moois/vrolijks te delen in de zware tijden voor ons allemaal. Het is het moeilijkst voor de soldaten aan het front, de gegijzelden en hun familie.
Maar wat me opvalt, is hoe iedereen deze oorlog zich aantrekt in Israël en daarbuiten. Men heeft door dat dit een existentiële oorlog is voor Israël en alle joden daarbuiten. Het antisemitisme neemt toe, kortom het zijn geen leuke tijden.
Mijn naam betekent ‘Hij zal licht geven’
Ik vind dat ik ook de aangewezen persoon ben om deze column te schrijven. Immers Jair betekent ‘Hij zal licht geven.’ Mijn ouders hebben me deze naam gegeven, omdat ik op Chanoeka geboren ben, het feest van de lichtjes het wonder van Chanoeka was een lichtpunt na donkere tijden toen in Israël.
De oorlog in Israël levert in eerste instantie letterlijk alleen slachtoffers op. Het is hartverscheurend dit te zien.
Eenheid is hartverwarmend
Maar als je de eenheid ziet in dit zo verdeelde land dan is dat hartverwarmend. Alles werkt samen om de soldaten en hun families te ondersteunen. Hele mooie acties zijn geïnitieerd met elkaar, het land is 1. Maar ook in het buitenland.
Ik kom net terug uit New York en daar liepen chassidiem rond met grote Israëlische vlaggen, niet echt een heel nationalistische groepering. Over heel de wereld worden geld en spullen voor Israël opgehaald.
In Israël worden 200.000 mensen opgevangen uit het noorden en het zuiden omdat het onmogelijk is daar te wonen. Iedereen bekommert zich om onze broeders. Van gekkigheid weten ze wat ze doen. Mijn nichtje uit het zuiden, die nu in Jeroesjalajiem tijdelijk woont, zei tegen me “laat de mensen even ajb even stoppen”. Ze wist niet meer wat ze met alle cadeaus moest doen.
Ten tijde van oorlog zijn we het sterkste volk wat er is, niemand kan ons verslaan, daarentegen in rustige tijden zijn we zo verdeeld wat desastreuze gevolgen dus kan hebben. Wat een lugubere les.
cover illustratie Talma Joachimsthal
Geef als eerste een reactie