Amsterdam 1981
Vanuit een diepe slaap word ik wakker gebeld om één uur ’s ochtends. Ik schrik me dood. Vermoed politie. Ik ben vaker door de politie uit mijn slaap gebeld, dat had met mijn veiligheid te maken.
Met Tonio.
Tonio, het is één uur ’s nachts, wat is er aan de hand? Tonio Hildebrand was een vriend van mij. Hij zegt: Ik zit op een diner naast Zino Davidoff. Hij opent morgen zijn eerste sigarenboutique in Amsterdam in de Van Baerlestraat om 14.00. Hij wil graag Joods Amsterdam ontdekken. De oude Joodse geschiedenis van ons Mokum.
Tonio, heb je tenminste een Davidoff in je bek? Ephraim, jij bent mijn enige Joodse vriend. Ga het regelen.
Ik zucht diep. Laat Zino zich maar bij mij op kantoor melden om 09.00u dan zal ik wel wat regelen. Veel plezier, eet smakelijk.
De volgende ochtend
Ik hield kantoor in de oude Diamantbeurs aan het Weesperplein, had me net zelfstandig gemaakt en mijn bedrijf Gemgold opgericht.
Om 09.00 komt Mr. Zino Davidoff (1906-1994) mijn kantoor binnen. Een wat grijze, charismatische, goed gesoigneerde man. Ik stel me voor, we drinken een espresso en beginnen onze conversatie in het Engels. Ik vroeg waar zijn familie vandaan kwam. Oorspronkelijk uit Novgorod-Sivirsky in Rusland wat vandaag in Oekraïne ligt.
In 1911 emigreerde de familie Davidoff naar Genève waar ze een kleine sigarenwinkel openden. In 1924 reisde Zino naar Argentinië, Brazilië en Cuba waar hij gedurende twee jaar ervaring opdeed in de sigarenbranche. Hij keerde naar Zwitserland terug waar hij in 1930 het familiebedrijf overnam. Hij introduceerde de humidor waarin sigaren konden worden bewaard op dezelfde vochtigheidsgraad en temperatuur als in Cuba. Het bedrijf expandeerde tijdens de Tweede Wereldoorlog waarbij alle partijen sigaren kochten van Davidoff. Het werd een grote speler op de wereldmarkt.
Ik vroeg Zino of hij Jiddisj sprak. De lingua franca werd Jiddisch. De Esnoga was gesloten in de wintermaanden, ik kreeg de sleutel en mocht mijn gast daar rondleiden. We wandelden door de oude Jodenbuurt maar ook door mijn straat, de Henri Polaklaan. Tot ongeveer 13.30 uur gaf ik hem college.
Mr. Davidoff vertrok naar de opening van zijn boutique, er kon nauwelijks een bedankje af. Geen uitnodiging om naar de opening te komen. Ik rookte toen af en toe een sigaar, ook dat kon er niet af. Ik gebruikte Cool Water aftershave, ook daar kreeg ik geen flesje van. Ik had verdorie mijn kantoor de hele morgen gesloten voor meneer.
Stank voor dank.
beeld: Davidoff Cool Water, foto Bruce The Deus, Creative Commons; portret Zino Davidoff: Claude Richardet, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons
cover illustratie Françoise Nick
Geef als eerste een reactie