Het was een bewogen jaar

Door de Amsterdamse grachten varend voor een familiefeestje, lang geleden, wees de kapitein ons op een bootje met de naam ‘Mijdt Spijt’.  Wat een goed advies, dacht ik. En ook nog Hollands-moralistisch, was mijn bijkomende gedachte. Toch ondernam ik vaak acties die mij later een gevoel van spijt gaven. Soms een lichte sensatie: dit had ik beter kunnen aanpakken tot en met berouw waarvan ik me nog steeds bewust ben. Tesjoewa (inkeer) in praktisch perspectief  … [Lees verder]

Aan alles merk je dat het nog maar een paar weken duurt voordat Rosh Hashana begint.  De Sefardiem zeggen al de hele maand Selichot (speciale gebeden om vergiffenis te vragen), ’s avonds of voor het ochtendgebed, terwijl de Asjkenaziem pas op de zondag voor Rosh Hashana beginnen.* “Jullie hebben het meer nodig dan wij,” plaag ik mijn Sefardische vriend. Iedere avond stroomt de Kotel vol voor de Selichot. Selichot als begin mooie dagen Op de … [Lees verder]

Boven mijn bureau hangt een briefje met de tekst: “Je krijgt spijt van de dingen die je niet hebt gedaan”.  Naar dat briefje kijk ik even als Aviva Pels haar Rosj Hasjana bijdrage inlevert met de titel: Mijdt Spijt! “Een Jehoede kan charote krijgen”, schrijft ze… ofwel: iemand kan op zijn keuze terugkomen of een vergissing goedmaken. “Maar spijt hoeft men niet te hebben. Dat leidt maar tot somberheid in plaats van tot aktie.” Voor … [Lees verder]