Yoav Gallant, de Israelische minister van Defensie, zwaaide weer met zijn armen en waarschuwde Hezbollah en Libanon voor zware vergelding voor de moord op dertien voetballende Druzenkinderen in het stadje Majdal Shams op de hoogvlakte van Golan. Voor hem staat het vast dat Hezbollah de raket afschoot die landde op het voetbalveld in Majdal Shams.
Casus Belli?
Bij het begin van de oorlog tussen Israël en Hamas na 7 oktober zei Galant al dat Israël na de destructie van Hamas, Hezbollah zal aanpakken nadat Hezbollah zich met raketbeschietingen op het noorden van Israël tot vandaag solidair verklaarde met Hamas.
Geen loze woorden dus, want in de nacht van dinsdag op woensdag bombardeerde Israël een flat in het centrum van Beiroet waarin hoogstwaarschijnlijk Fuad Shukri, een hoge commandant van Hezbollah, zich bevond. Zijn dood is nog niet door Hezbollah bevestigd. Daarentegen heeft Hamas de wereld laten weten dat Ismail Haniyeh, de politieke leider van Hamas, dinsdag in Teheran is vermoord.
Israël zwijgt in alle talen. Iran niet. Ayatollah Khamenei, de hoogste leider in Iran, heeft de zionistische staat wraak aangezegd omdat deze moordaanslag op Iraans grondgebied plaatsvond. Waarom deze Palestijnse leider, verantwoordelijk voor de massamoord op 7 oktober in het zuiden van Israël nu om zeep is gebracht, is me niet duidelijk.
Hij zou toch zijn akkoord moeten geven aan een deal met Hamas over het uitwisselen van gijzelaars tegen Palestijnse gevangenen!
Aan banden
Ik denk dat het bezoek van premier Benjamin Netanyahu aan Washington Israëls vrijheid van handelen in het Midden-Oosten aan banden heeft gelegd. Voor het Israelische thuisfront leek het een groot succes. Met denderend applaus van voornamelijk Republikeinse senatoren en leden van het Congres werd de toespraak van Netanyahu onderbroken en ontvangen.
Dat zagen de kijkers op de Israëlische tv. Ze kregen niet te zien dat negentig Democraten de zitting niet bijwoonden en vicepresident Kamala Harris zich ook niet liet zien.
Met lege handen – geen deal met Hamas over vrijlating gijzelaars en geen nieuwe zware wapens – keerde Netanyahu naar huis terug. Daar in eigen kring moest hij het harde gesprek met vicepresident Kamala Harris, de gedoodverfde Democratische kandidaat voor het presidentschap, uitleggen en verteren.
Het is bijzonder opvallend dat Harris zich zo hard tegen een Israelische leider opstelde.
Dat is NIEUW in het politieke landschap in de VS. In het verleden hebben kandidaten voor het presidentschap en zetels in de Senaat zich met het oog op de belangrijke Joodse stem in New York en Californië onthouden van kritiek op Israël en hun leiders. Kamala Harris weet uit welke hoek de wind in haar Democratische partij waait: voor het einde van de oorlog in Gaza, voor ontruiming van Gaza en tenslotte de stichting van een Palestijnse staat naast Israël in wat nu de bezette gebieden zijn. Ze heeft het hem in het gezicht gezegd. Dat is kenmerkend voor deze oud openbare aanklaagster in Californië.
Kleine koude douche
Van zijn ‘vriend’ Donald Trump kreeg Netanyahu een kleine koude douche. Deze onberekenbare ex-president, die jaagt op terugkeer naar het Witte Huis, zei gewoon, voor de vuist weg dat Gaza een probleem is dat moet worden opgelost.
Wat zich onder vier ogen tussen Netanyahu en Trump afspeelt weet ik niet. Ik weet wel wat ik zag op Tik Tok: na afloop van het gesprek verschenen beide heren voor de pers. Gewoonlijk komt er dan van beide kanten een korte verklaring. Deze keer niet. Trump liep gewoon met een rood hoofd weg en liet Netanyahu in verwarring en met lege handen staan.
Ik vermoed dat Netanyahu’s besprekingen in de Amerikaanse hoofdstad hem hebben duidelijk gemaakt dat Israël rekening moet houden met verschuivingen in de Amerikaanse politiek. Hoewel Israëls recht op zelfverdediging nog steeds een gouden regel is in de Amerikaanse politiek, is de uitleg van dit heilige principe onderhevig aan beperkingen.
Overleg met Witte Huis
CNN meldde dat Israël, alvorens in Beirut tegen Hezbollah toe te slaan, overleg pleegde met Het Witte Huis. Mocht Israël ook achter de moord op Ismail Haniya zitten, dan is dit eveneens na overleg gedaan. Naar de resultaten te oordelen kreeg Netanyahu van het Witte Huis een duidelijk okay, ga je gang maar.
Het wachten is nu op wat Hezbollah en Iran in de zin hebben om wraak te nemen op de lange arm van Israël in het Midden-Oosten die kennelijk niet alleen lang maar ook doeltreffend is.
cover illustratie Françoise Nick
Geef als eerste een reactie