In de groente- en fruitwinkel waar ik voor 7 oktober inkopen deed staat nu een geblondeerde vrouw achter de toonbank.
‘Waar is mijn Arabier, die aardige kerel,’ vroeg ik haar. ‘Dit komt niet meer. Mag niet. Hij woont in een dorp op de westelijke oever van de Jordaan. Daarom mag hij Israël niet meer binnenkomen. En dus is dit nu mijn winkel.’
Ik ben nu een paar dagen in Israël in de heksenketel van emoties, in een diep verdeeld land, zonder uitzicht op rustige dagen en nachten in een eindeloze oorlog tegen Hamas, Hezbollah en Palestijns verzet op de westelijke Jordaanoever.
De door Benjamin Netanyahu beloofde totale overwinning op Hamas en de bevrijding van nog levende gijzelaars in de tunnels van Gaza verdampt aan de horizon. Ouders en familieleden van de gijzelaars zijn radeloos. Donderdag hebben ze er mee ingestemd dat tv-stations weerzinwekkende beelden uitzonden van de Hamasoverval op 7 oktober op kibboetsen in het zuiden van Israël.
Voor het eerst zagen de Israëli’s hoe Hamasterroristen gevangen genomen soldatenmeisjes vernederden, mishandelden en aan bloedvlekken te zien ook verkrachtten. Deze beelden, opgenomen door Hamasterroristen, werden getoond op de avond dat Netanyahu zou kunnen beslissen alsnog een poging te doen tot een uitwisselingsovereenkomst met Hamas te komen.
Onder druk van de wanhopige ouders en familieleden en misschien beïnvloed door die verschrikkelijke onterende beelden zou Israël zijn voorwaarden voor een deal hebben bijgesteld. De kloof tussen de partijen blijft groot en onderhandelen wordt bemoeilijkt doordat Egypte en Qatar zich kennelijk als bemiddelaars hebben teruggetrokken wegens de groter wordende militaire operatie in Rafah, in het zuiden van Gaza.
Tegen deze achtergrond staat de rechtmatigheid van Israëls oorlog tegen Hamas en de manier die wordt gevoerd met naar schatting meer dan 30.000 Palestijnse doden onder toenemende internationale druk.
Internationaal Strafhof
Een tsunami van voor Israël vernederend nieuws overrompelt de zionistische staat. Karim Khan, hoofdaanklager van het Internationaal Strafhof, heeft in een adem Netanyahu en de Hamas-leider Yahua Sinwar bestempeld als oorlogsmisdadigers.
Netanyahu en zijn ministers hebben antisemitisme als motief voor deze beslissing in stelling gebracht tegen Karin Khan. De minister van Buitenlandse Zaken Katz haalde de kruistochten, Hitler en chronisch Europees antisemitisme van stal als historisch bewijsmateriaal dat Karim Khan geen zuivere motieven kan hebben om Netanyahu als oorlogsmisdadiger zwart te maken.
Meer landen staan in de rij om Palestina te erkennen als volwaardig lid van de Verenigde Naties.
Nauwelijks bekomen van Khans blikseminslag werd Jeruzalem overrompeld door het collectief lijkende genomen besluit van Ierland, Noorwegen en Spanje Palestina te erkennen als volwaardig lid van de Verenigde Naties. Meer landen staan in de rij.
Duidelijker kan niet worden gedemonstreerd dat Israëls internationale positie zich in een kritieke fase bevindt. Ook omdat de Amerikaanse president Joe Biden vasthoudt aan de stichting van een Palestijnse staat naast Israël. Minister Katz heeft de Palestijnse president Mahmoud Abbas aangewezen als de ‘misdadiger’ die de internationale gemeenschap opjaagt Palestina te erkennen. Hij zint met Netanyahu op middelen om de Palestijnse leider in Ramallah, hoofd van het Palestijnse zelfbestuur, te straffen.
Israëls goddelijke gezag
Itamar Ben Gvir, de godvrezende minister van nationale veiligheid (in de praktijk: onveiligheid) besloot Europese antisemieten te bewijzen dat Israël nooit een Palestijnse staat zal dulden. En dus ging hij woensdag de Tempelberg op om Israëls goddelijke gezag over het Beloofde Land bij de Al-Aqsa moskee te bevestigen.
Ik denk dat Netanyahu’s loochening van de dwingende raad van president Joe Biden om af te zien van een harde militaire actie in Rafah leidde tot de versnelde erosie van Israëls positie op het wereldtoneel.
Biden en andere westerse leiders waarschuwden dat een aanval op Rafah het aantal Palestijnse doden, vrouwen en kinderen, tot onaanvaardbare proporties zou opvoeren.
Voorkomen nieuwe 7 oktober
Netanyahu ziet dat anders. Hij en enkele van zijn ministers in het oorlogskabinet zijn ervan overtuigd dat in de tunnels in Rafah de laatste brigades van Hamas en de gijzelaars zitten. ‘Een zege op Hamas’ is zijn einddoel om zoals hij beweert ‘te voorkomen dat 7 oktober zich ooit kan herhalen.’
Vernietiging van Hamas en de daaraan gekoppelde imaginaire bevrijding van de gijzelaars is en blijft het obsessieve einddoel van de meest rechtse regering in Israëls geschiedenis.
Netanyahu heeft Biden en andere westerse leiders uitgelegd dat Israël een smadelijke nederlaag lijdt als Yahya Sinwar de Israelische aanval in Rafah zou overleven.
Einde premierschap nog niet in zicht
De diplomatieke pijn, de ernstige verdeeldheid in het oorlogskabinet en aanhoudende protesten ondermijnen de machtspositie van Netanyahu, maar nog niet in die mate dat het einde van zijn premierschap in zicht is.
cover illustratie Françoise Nick
Geef als eerste een reactie