Zaterdagochtend, 8 uur
Zoals altijd gaat de radio aan en luisteren we naar het nieuws. Dat het in Israël goed mis was, werd snel duidelijk. Meteen gebeld met vrienden in Israël om te checken of ze oké waren en om ze een hart onder de riem te steken.
Om 10.00 uur wilden we in sjoel zijn: sjabbes én Simchat Tora. Maar die dienst, sjachariet en moesaf, duurt zeker tot 14.00 uur en Israëlactie (voorheen CIA), waar ik alle teksten voor schrijf, moest snel naar buiten komen met een reactie en een oproep. Vond ik.
Meteen achter m’n computer gekropen (nood breekt wet), tekstje geschreven en naar m’n collega’s gestuurd met de vraag om het zo snel mogelijk te verzenden.
Daarna naar sjoel.
De beveiliging was stevig opgeschroefd.
De sfeer in sjoel was, hoe zal ik het noemen … bizar. Simchat Tora is een van de vrolijkste dagen op de Joodse kalender, maar er lag een grauwsluier over.
Moesaf (toegevoegde gebeden op sjabbat en feestdagen, red.) lieten we voor één keer laten zitten, de beveiligers wilden ons niet te laat het gebouw uit hebben.
Tussendoor m’n Whatsapp gecheckt (alweer: nood breekt wet).
Snel naar huis, geluncht, ondertussen contact met collega’s en het Israëlactiebestuur.
Gezamenlijk besloten dat we bij elkaar moesten komen (ja, op sjabbes/jomtov, nood breekt wet) om acties voor te bereiden. Invulling van de zondagavond-bijeenkomst* besproken.
Om 20.00 uur weer thuis, naar het nieuws gekeken en meteen weer achter de computer om teksten te maken voor volgende mails/nieuwsbrief. Dit zal ook de komende dagen het ritme zijn, vrees ik.
* Bedoeld wordt de solidariteitsbijeenkomst 8 oktober die binnen 24 uur werd georganiseerd – zie deze poster
Geef als eerste een reactie