Israel is in een staat van collectief trauma over de wrede moord op meer dan elfhonderd Israeli’s door goed getrainde en zwaar bewapende Hamas terroristen uit de Gaza-strook.
Een golf van Palestijns-Islamitische haat spoelde over Israël bij de verrassingsaanval op 7 October, op Simchat Torah. De pijn is onpeilbaar diep, de walging over de moordpartijen op vrouwen, kinderen en anderen spuwt gal.
Diepe wond geslagen
Deze Hamas-overval heeft een diepe wond geslagen in het zionistische dogma dat ‘het nooit meer mag gebeuren.’ Herinneringen aan de Holocaust komen in woorden en beelden in het collectieve Israelische en Joodse naar boven.
Israël is gewond. Zal het lang duren voor deze wond zal genezen? Hoe lang? Misschien nooit.
De Israël-Hamas Oorlog zal de politiek doen opschudden, de economie verzwakken en de aanvankelijk brede sympathie uit het Westen zal afzwakken.
Weerloze Palestijnse burgerbevolking
De wereld ziet de TV-beelden van de totale oorlog tegen Hamas, de kolossale vernietigingen in Gaza en het oplopend dodental onder de weerloze Palestijnse burgerbevolking.
Premier Benjamin Netanyahu beloofde het Israelische volk in een eerste reactie een door wraak gemotiveerde overwinning op Hamas.
Het is onvoorstelbaar en on-Joods dat hij, zelfs met steun van de messiaans zionistische minister Bezalel Smotrich, de 150 of meer gijzelaars, bereid is op te offeren.
Geen onderhandelingen met Hamas is zijn mantra. Niet nu. Nooit.
En dus negeert Netanyahoe de waarschuwingen van Hamas bij aanhoudende bombardementen gijzelaars te executeren. Lezers van De Vrijdagkrant, dit fantaseer ik niet.
Moreel en politiek failliet
Netanyahu is moreel en politiek failliet. Hij heeft Israël diep verdeeld met zijn ‘juridische coup,’ een soort onthoofding van het Hooggerechtshof. Niet vermoedend dat Hamas klaar stond Israel te overrompelen, werden drie bataillons uit het zuiden, nabij de grens met Gaza, teruggehaald en gestationeerd op de westelijke oever van de Jordaan ter bestrijding van Palestijns terreur daar.
Netanyahu staat vorming regering van nationale eenheid in de weg
Ik heb het idee, en vrienden in Israël ondersteunen me, dat Netanyahu’s ego is zo groot dat iedere gevoel van schuld en/of compassie van hem afglijdt. Vijf dagen na het uitbreken van de oorlog staat hij de vorming van een regering van nationale eenheid in de weg.
Hij wil winnen om de smaad die hem treft te overwinnen. Netanyahu wil de redder zijn van Israël, een land dat in de valstrik van Hamas is gevallen.
Zijn realiteitsbesef gaat op in de rook van het oorlogsgeweld.
Geef als eerste een reactie