Israëls toestand en de reacties van Nederlandse Joden 

Sinds de installatie van Israëls nieuwe kabinet in januari van dit jaar neemt de sociale onrust in het land toe, inmiddels tot ongekende hoogte. 

Grote delen van het Israëlische publiek – tot voor kort bijna altijd rustig en accepterend – demonstreren al zes maanden elke uitgaande sjabbat in bijna alle steden van het land tegen de hervorming van het juridische stelsel. 

Het voortbestaan van de democratie is in het geding, niets meer of minder. Zo ook de leefbaarheid in Israël voor niet ultra-orthodoxe Joden, en de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen en het karakter van Tsahal als volksleger, en nog veel meer.

Hoe is de reactie van de Joden in Nederland? De Nederlandse Jood – zo luidt een oud gezegde – wil het liefst met rust gelaten worden. Maar van degenen die toch iets van zich laten horen over de situatie in Israël lijken de meesten de kant van de demonstranten te kiezen. 

Schrappen uit mentale agenda

Sommigen gaan verder dan partij kiezen. Sommigen blijken bereid om Israël helemaal te schrappen uit hun mentale agenda: geen Israëlische vakantie meer, geen steun voor Israël als het unfair wordt aangevallen op verjaardagen en partijtjes. Weg ermee, er is immers een slechte regering met fascistische trekken, slechte behandeling van de Palestijnen in de bezette gebieden en veel te veel religie.

Wat deze, ook in Amerika gesignaleerde ‘Israël-verdoemers’, volstrekt uit het oog verliezen is dat er twee soorten Israël bestaan:

De ene realiteit is een in vrijwel alle opzichten verschrikkelijk slechte regering, deels bestaand uit criminelen en Blut und Boden fascisten, die terecht afgewezen wordt, maar de andere realiteit is het Zionistische ideaal van een eigen land voor het Joodse volk waar het Joods kan zijn zonder restricties van de buitenwereld.

Spandoek in Jaffo waarop staat: Shakran ben Shakran, dat zoiets betekent als aartsleugenaar. Bedoeld wordt Netanyahu. Foto auteur

Toevluchtsoord

Een toevluchtsoord ook, voor verdrukte en vervolgde Joden zoals die nog steeds bestaan. Waarin een maatschappij opgebouwd en onderhouden kan worden waarin alle soorten Joden van hyper-religieus tot volstrekt vrij maar ook andersgelovigen, Moslims, Christenen en anderen een fatsoenlijk en vrij leven kunnen leiden en hun geluk kunnen nastreven. 

Deze veel belangrijkere vorm van Israël, veel belangrijker dan de per definitie tijdelijke regering van beroerde kwaliteit, wordt zonder pardon mee weggezet door degenen die Israël in zijn geheel afwijzen.

Verdoemers

De verdoemers begrijpen niet hoezeer ze de Israeli’s die week na week, maand na maand in opstand komen, in de steek laten. Wat ze ook niet begrijpen is dat zij een Israël afwijzen dat ooit nog wel eens hún toevluchtsoord zou kunnen zijn.

Zoals een spreker op een motsei sjabbat op de Kaplan in Tel Aviv zei tegen de gigantische massa van tweehonderdduizend mensen die zwaaiden met Israëlische vlaggen: “hier wordt het nieuwe Zionisme uitgevonden, de liefde voor Israël, volk en land, zonder reserve, met groot enthousiasme”. 

Waaruit volgt dat de geweldloze strijd tegen een regering die louter en alleen het misdadige eigenbelang nastreeft een dure plicht is, voor Israeli’s en eigenlijk voor alle Joden. Tegen een regering die zich aan andersdenkenden in het geheel niets gelegen laat liggen, een regering die het land in alle opzichten vervuilt, is geweldloze strijd een noodzaak. 

Vreedzaam en vastbesloten

De massa reageerde op de woorden van de spreker met het zingen van haTikva, het lied van de hoop, uit volle borst, uit tienduizenden kelen. Híer wordt niet opgegeven, hier wordt niet in het verdomhoekje gezet, nee, hier wordt vreedzaam, maar keihard en vastbesloten gevochten voor de toekomst van Israël.

cover: demonstratie in Tel Aviv tegen de regering Netanyahu; foto auteur