De redactie van De Vrijdagavond vroeg me naar mijn visie op de zesdelige documentaire Het Beloofde Land van Coen Verbraak. Een knap gemonteerde serie waarin Nederlandse Joden, al dan niet in Israel wonend, met open vizier hun oordeel geven over Israel, zichzelf, wat het betekent Jood te zijn en de onvermijdelijke Palestijnse problematiek.
Ik twijfelde of ik er goed aan zou doen een oordeel over deze serie te vellen aangezien ikzelf nogal vaak in de serie aan het woord kom. Ik heb besloten het in kort bestek wel te doen en het noemen van namen van geïnterviewden achterwege te laten.
Dus een algemene opinie geschreven in Israel. Helaas heb ik de laatste uitzending gemist. Coen Verbraak heeft deze wel laten opsturen, maar op mijn iPad komt nummer zes van de serie niet tot leven.
Coen Verbraak heeft uit 180 uur opnamen een prachtige serie gemaakt. Woord en beeld lopen synchroon in elkaar over. Dat niet alleen: de kwaliteit en geluid van de opnamen is uitstekend.
De Nederlandse kijkers (meer dan 400.000 per uitzending) hebben een kijkje gekregen in uiteen lopende meningen en emoties van Nederlandse Joden in Nederland en in Israel over de betekenis van het Jood-zijn, Israel, antisemitisme en de doorwerkende pijn van de Holocaust met betrekking tot de vraag of Israël zonder die ramp zou zijn ontstaan.
Zo breed en zo eerlijk hebben Nederlandse Joden zich niet eerder via tv-beelden aan het Nederlandse volk gepresenteerd.
Het moet voor de kijkers toch wel heel verwarrend zijn zoveel tegenstrijdige meningen voorgeschoteld te krijgen over Jodendom en Israel.
De onderwerpen die door Coen Verbraak werden aangesneden verdienen naar mijn mening rustiger te worden behandeld. Nu verschenen de tegenstellingen over ‘alles’ vaak in herhaling in zes uitzendingen van elk vijftig minuten op het magische tv-scherm.
Ik zou er de voorkeur aan geven dieper op de geschetste problemen in te gaan die aan de orde kwamen. Zo zou een
uitzending over de achtergrond van het protest tegen de juridische hervormingen door de regering Netanyahu en de Palestijnse kwestie wat mij betreft zeer welkom zijn.
Of de plaats van Israel in een veranderend Midden-Oosten zou ook niet misstaan.
Maar ja…zo werkt een zo brede docuserie niet. En toch hebben naar mijn mening de honderdduizenden kijkers een beeld, zij het wat oppervlakkig, maar niet eenzijdig, gekregen van de verdeeldheid in de Joodse wereld, in Nederland, Israel en dus indirect overal waar Joden leven en wonen.
De serie is te zien via NPO Start, hier deel zes
cover: Salomon Bouman in de zesdelige tv-doc Het Beloofde Land van Coen Verbraak, foto met dank aan BNNVARA
Een tv serie die qua opvattingen niets nieuws bevatte en waar je als kijker ook niets wijzer van werd.
De enige die n.m.m. wijze woorden sprak was rabbijn Evers.
Wel een serie met zeer moedige mensen, zoals de soldaat en de mevrouw aan de grens met Gaza. Hen zij alle lof.