Vayelech (En Hij Ging) gaat over Mozes’ laatste dag. Hij is precies 120 jaar oud want Mozes werd zowel geboren als stierf op de 7de van de maand Adar. Mozes hoort van God dat hij het Land Israel nooit zal binnenkomen.
Zijn leiderschap geeft hij door aan Joshua en laat hem weten geen angst te hebben als hij met het volk het land binnentrekt en daar andere volkeren aantreft. Mozes geeft instructies hoe daarmee om te gaan: “Wees sterk en vrees de ander niet”, want God heeft dit land aan je voorouders beloofd en staat je bij.
Mozes schrijft de laatste woorden van de Torah en geeft de rol perkament door aan de zonen van Levie, de Levieten. De stamoudsten van de Levieten doen de Torahrol in de Aron Ha’Kodesh, de Heilige Ark.
God vertelt Mozes dat het tijd wordt om zich te begeven ‘naast zijn voorouders’. Als het zover is, zal dat helaas het sein zijn dat zijn volk in opstand komt en het convenant met haar God wil verbreken. God zegt dat hij zich afzijdig zal houden als het volk in woede uitbarst, als slechte zaken naar boven komen en valse Goden worden gediend. Als remedie geeft God aan Joshua een lied mee dat Hij woord voor woord influistert.
De parasja eindigt optimistisch: dat het weer goed zal komen ook na tijden van opstandigheid toen God zich afkeerde van het volk. Het volk zelf, of hun kinderen, zullen terugkeren naar Hem en de Torah.
Vorige week zagen onze lezers de eerste tekening van Primo Gill bij de parasja. Vandaag de tweede illustratie – een verhaal dat op zich staat.
Primo Gill schrijft:
“Over de illustratie: Mozes is net zoals vorige week nog steeds in de laatste dag van zijn leven. Deze week laat hij weten dat hij niet meetrekt het land van Israel in, dus ik bedacht om zijn staf te tekenen die hij laat liggen aan de kant van de rivier, met de vruchtbaarheid aan de andere kant van de rivier waar het volk over zal trekken. Misschien kan je de bloemen zien als een groep mensen vol met nieuw leven die langzaam van hem weg drijven over de rivier’.
Geef als eerste een reactie