Mijn eerste Sjabbat in Las Vegas

Het schitterende weer waarvan we nu genieten doet mij denken aan mijn eerste bezoek aan Las Vegas waar ik deelnam aan een antiekbeurs.

Ik deelde een kamer met collega en vriend Arthur uit London, met wie ik ook de stand deelde. Vrijdag was de eerste beursdag, maar op Sjabbat werkte ik niet. 

We logeerden in het toen nieuwe hotel New York New York. We namen ’s morgens om half negen de lift naar beneden om te ontbijten.

Arthur, als we zo beneden zijn, vraag ik in de lobby of er een sjoel in de buurt is. Oké, ik wacht tien minuten in de ontbijtkamer op je, als je er dan niet bent ga ik eten en ben jij naar sjoel. Dat is goed. Ik spoedde me naar de lobby, ga naar de informatiebalie en vraag of er een Synagoge in de buurt is. 

A What?? A Synagogue! 

Verwonderd kijkt het stomme wicht mij aan. A what? A Jewish church. Oh yes, we have many churches. Wait a moment sir. 

Even later krijg ik een zes pagina’s tellend document in mijn handen gedrukt met alle churches in Las Vegas. The Catholic, The Presbyterian, enzovoort, no Jewish church to be found. Ik vraag om de Yellow Pages. Kijk onder het hoofdstuk Synagogues. Ik vind Orthodox, Conservative, Reconstructionists, Chabad, pagina’s vol. 

Met verwondering kijk ik naar de enorme hoeveelheid sjoels in Las Vegas. Er blijkt buiten de strip een enorme Joodse gemeenschap te zijn. Er wonen tachtigduizend Joden in Las Vegas. Ik laat de jonge vrouw de pagina’s zien met de Orthodox, Chabad en Conservative synagogues. Kunt u mij zeggen welke van deze adressen het dichtst bij dit hotel is?

Zonder aandacht te schenken aan de adressen was haar antwoord ‘het maakt niet uit, iedere taxi weet alles te vinden.’

Dat vraag ik toch niet. U moet wel even naar mij luisteren. Als ik ga lopen, waar moet ik heen lopen? Wat is in walking distance? 

Dat kan niet in Las Vegas, je kan er niet lopen. Er zijn geen trottoirs!

Ik denk dat mens is gestoord. Welk adres is het dichtstbij, vraag ik weer.

Uiteindelijk krijg ik een antwoord. Het blijkt een Conservative Synagogue te zijn. Hoe lang is het lopen? Zeker een half uur, was haar antwoord. Welke uitgang van het hotel moet ik nemen, er zijn er minstens tien. De uitgang recht voor u. Dank u wel. Ik was nog helemaal nuchter. 

Ik had in mijn kamer een glas water gedronken, had een baseball cap op mijn kop en ik struin het hotel uit met een papiertje met het adres. Het was warm, maar heel aangenaam weer, ik verheug me op een heerlijke wandeling. 

Het bleek de warmste dag ooit te zijn, 42 graden Celsius in de morgen. Het was eigenlijk midden in een bebouwde woestijn in Nevada. Ik liep een half, daarna nog een half uur totdat ik langs de Airport kwam en wandelde daar ook langs. Na anderhalf uur kwam ik de eerste mens tegen. 

Opgelucht haalde ik adem. Excuse me sir, ben ik op de juiste weg naar mijn doel? Ziet u dat puntje helemaal in de verte? Ja, antwoordde ik. Dat is een Traffic light. Daar steek je over naar links en daar is het.

Na twee uur wandelen kwam ik bij het stoplicht. Ja hoor, het was de straat waar ik moest zijn. Nu het juiste nummer nog. 

Het was inmiddels half elf. Ik denk, als de sjoel om 10.00u begint, maak ik nog een groot deel van de dienst mee. Aan de nummering te oordelen was ik niet zo ver meer van mijn doel. Het eerste nummer was de Universiteit, dat was al twintig minuten lopen, toen het Academisch Ziekenhuis ook nog eens twintig minuten. Ik werd gek.

Bij dat ziekenhuis had ik mijn tweede ontmoeting met een mens, iemand met een Indiaans uiterlijk. Ik vroeg hem beleefd of hij Engels sprak. Hij keek me vreemd aan. Ik zoek een Jewish church. Oh je bedoelt The Synagogue toch? Als je hier oversteekt dan zie je dat iedereen bezig is in zijn tuin en iedereen weet je te vertellen waar je moet zijn. 

Ik kom een zeer grote prachtige sjoel binnen. Een vak voor dames, een gemengd vak en een vak voor heren. Ik ga achterin zitten. Redelijk uitgeput. Enkele ogenblikken later vormt er zich een hele plas water onder mijn stoel. Ik schrik me dood. Door de airco en mijn hete lichaam liep het vocht uit mijn hele lichaam weg. Hydratatie, ik rende naar het toilet en begon zoveel mogelijk water te drinken totdat ik niet meer kon. Toen voelde ik me beter.

Het brandde onder mijn oksels, die waren vuurrood. 

Ik ging weer naar binnen. Mijn buurman keek mij verwonderd aan. Wat is er aan de hand, vroeg hij. Waar kom je vandaan? 

Ik kom uit Amsterdam, nee dat bedoel ik niet, waar kom je nu vandaan? Uit mijn hotel aan de strip. Vertel me niet dat je bent komen lopen. Ja, ik heb ruim 2,5 uur gelopen. Je bent krankzinnig, dat is levensgevaarlijk in dit weer, zonder drinken. Ja, ik had een glas water op. Je bent gek. Wees blij dat je niet bent omgevallen. Na de kiddoesj rijd ik je terug naar je hotel. 

Overigens ken je Aby Walg? Uit Amsterdam? Ja, dat was een vriendje van mij, maar die woont in Los Angeles.

Hij is de voorzitter van mijn sjoel in LA daar kom ik vandaan, zegt mijn buurman.

Op de zondag deelde ik mijn sjoel ervaring met geloofsgenoten. In mijn hotel bleken er drie minjaniem te zijn en aan de overkant een Chassidisch minje met een kiddoesj na afloop een tsjoelent met aardappel kigel. Tijdens de vele andere malen dat ik Sjabbat in Las Vegas verbleef, hoefde ik niet langer dan vijf minuten te lopen om ergens een dienst bij te wonen. 

cover illustratie Françoise Nick