Messiaans nationalisme botst met eeuwige joodse waarden

Met het einde van zijn presidentschap in zicht zegt Joe Biden Israël acht miljard dollar toe voor militaire doeleinden. 

Waarom nu? Zou de inkomende president Donald Trump Israël die injectie met miljarden dollars hebben onthouden?

Ik vermoed dat er een verband bestaat tussen Biden’s gebaar van vriendschap voor en veiligheid van Israël en de brandende kwestie van de bevrijding van nog honderd levende en doden gegijzelden in de tunnels van Hamas. 

Die acht miljard dollar zijn een vorm van vriendelijke Amerikaanse druk om premier Netanyahu te bewegen in te stemmen met een deal met Hamas en een einde te maken aan de oorlog in Gaza. Het is Biden’s laatste vrome wens.

President Biden heeft zich voor en achter de schermen ingezet om de gegijzelden te redden uit handen van Hamas. De ouders van de gegijzelden weten dat. Biden heeft delegaties van verontruste familieleden verschillende keren ontvangen in Washington.

Uitwisseling

De Amerikaanse minister van buitenlandse zaken Anthony Blinken zei in een interview met de New York Times nogmaals dat Washington alles op alles zet om tot een uitwisseling van gegijzelden en Palestijnen in Israelische gevangenissen te komen. 

Het is echter een politiek gegeven dat naarmate het einde van de ambtstermijn van iedere president nadert, dus ook van Biden, zijn politieke macht afneemt.

Wat zou er mooier en indrukwekkender zijn voor Biden om nog voor 20 januari naar Israel te kunnen gaan om vrijgelaten Israeli’s uit handen van Hamas welkom te heten. Toch voor Biden een schitterende bladzijde in zijn biografie.

Het is geen diplomatiek geheim, dat Biden en Netanyahu botsten over de wrange kwestie van de gijzelaars. Beide leiders werden het in een vroeg stadium eens over de inhoud en vorm van een deal tussen Israel en Hamas. Op het laatste moment haakte Netanyahu af en eiste Israelische militaire controle over Philadelphia, een grensovergang tussen Gaza en Egypte. 

Netanyahu boog het hoofd voor de extreem religieus-zionistische ministers Itamar Ben Gvir en Bezalel Smotrich. Zij dreigden de regeringscoalitie met Likoed op te blazen. 

Deze in messiaanse sferen verblijvende ministers zijn tegen concessies aan Hamas, concessies die de weg blokkeren naar annexatie van Gaza of delen daarvan. 

Voor hen geldt het edele joodse principe niet dat het redden van een mensenleven de hoogste joodse plicht is. Messiaans nationalisme botst in Israël met eeuwige joodse waarden. Een tragedie, die diep in de ziel van de Israëli’s snijdt.

Radio Israel

Familieleden en gegijzelden worden al maanden door het politieke spel van Israël en Hamas heen en weer geslingerd.

Dan meldt radio Israel dat er hoop op een deal is, dan zitten de onderhandelingen vast, dan kan het nog lang duren voordat een deal via de bemiddelaars kan worden bereikt, dan is het niet zeker. Dan weer wordt gezegd dat de Hamas-leiding in Gaza wel of niet weet waar de gegijzelden zijn. En dan weer zeggen de ouders dat Netanyahu de onderhandelingen saboteert om zijn regeringscoalitie niet in gevaar te brengen.

Het is een dagelijks in de media uitgemeten drama dat al het andere in Israël overstijgt. En dat andere is al zoveel pijn: raketten uit Jemen, zelfs weer uit Gaza en Palestijnse aanslagen in bezet gebied die Israelische doden veroorzaken.

Opinie Chaja Polak

De bekende schrijfster Chaja Polak scheef in de NRC dat het rechtvaardig is Israel te beschuldigen van oorlogsmisdaden, maar dat er geen sprake is van genocide. Een opvatting, die door de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken in de New York Times het afgelopen weekeinde met overtuiging werd gedeeld.

Genocide of niet, de aanhoudende oorlog tussen Israel en Hamas weegt wegens het gigantische aantal Palestijnse doden zwaar op het geweten van Chaja Polak. Zij distantieert zich van Israëls harde oorlogshandelingen in Gaza met de opmerking dat het niet uit haar naam plaatsvindt.

Met die paar woorden geeft ze de kloof aan tussen Israël en de joodse diaspora. Israel vecht een oorlog tegen een agressie en ongekende wrede moordzuchtige tegenstander zonder de gevolgen van de wijze van oorlogvoering af te stemmen met de diaspora.

Ik denk, dat de oorlog en verrechtsing in de Israelische politiek, Israel en de diaspora nog verder uit elkaar zullen drijven.

Joden zijn in een wervelwind van oorlogen en terreur Israeli’s geworden. Joden in de diaspora zijn Joden gebleven die kunnen zeggen, zoals Chaja Polak doet, dat Israel niet in haar naam handelt.

cover: Françoise Nick