Mijn vriend Hans Klein (nu 82 jaar) is diamantair en woont in Los Angeles. Hij was op zakenreis in Zuid-Afrika om diamant in te kopen. Voor Chanoeka wilde hij weer thuis zijn.
In de jaren zeventig was het mode om een leren polstasje te dragen. Daar zat van alles in. De pijprokers bewaarden er hun pijpen in met pijptabak, een arts droeg op die manier zijn stethoscoop mee en de diamantair zijn diamanten.
Na een lange en vermoeiende vlucht kwam Hans aan in L.A. Voordat hij zijn bagage van de band zou halen, ging hij eerst naar de paspoortcontrole en vervolgens langs de douane om zijn diamanten te importeren. Dat was heel eenvoudig. Losse diamanten waren vrij van import-duty, je moest wel een factuur overhandigen met je sales tax number en je kon worden gevisiteerd, dat wil zeggen dat je je aangekochte goederen moest tonen. Meestal gebeurde dat niet.
Nadat Hans van de douaneambtenaar afscheid had genomen, spoedde hij zich naar de bagagecarousel. Zijn koffer kwam er net aan. Hij verliet de stationshal en ging naar de taxistandplaats. Voordat hij instapte wilde hij eerst de Zuid-Afrikaanse valuta, de randen, omwisselen voor dollars die hij in zijn polstas bewaarde.
Oh mijn G’D, mijn polstas is verdwenen. Hans had een zwak hart, al eerder last gehad van een hartinfarct. Waar is mijn tas? Heb ik die bij de douane laten liggen? In de bagagehal? Hans spoedde zich geheel overstuur terug naar de douane. Geen tasje gevonden, naar de chef van de bagagehal, niets gevonden. Mijn hele kapitaal weg. Wat moet ik doen? Al mijn bankcards, paspoort, geld en sleutels waren verdwenen. Hans meldt zich totaal overstuur bij de grenspolitie. Hij vertelt zijn verhaal.
Hij krijgt een paar honderd dollar reisgeld, onder aftekening van een document met zijn gegevens en de bankrekening van de politie. Volledig van de kaart komt hij thuis, nadat hij een extra huissleutel bij de buren had opgehaald. Hans kon de slaap niet vatten.
Om half één nachts gaat de telefoon. My name is John.
Sorry dat ik u zo laat bel, maar ik heb lang nodig gehad om uw telefoonnummer op te zoeken. Ik heb een tasje gevonden. Dat wil ik u morgen terugbezorgen. Nee, nee zegt Hans ik kom het nu halen.
U kunt als witte man ‘s nachts niet in onze zwarte buurt komen, dat is levensgevaarlijk. Maar laten we een tijd afspreken, die goed is voor ons beiden, dan kom ik morgen met mijn vrouw naar u toe om uw tasje af te geven.
Hans geeft zijn adres en om één uur ‘s middags werd er afgesproken. Hij kon de hele nacht niet slapen. De volgende morgen belt hij de politie. Hij vertelt zijn verhaal en vraagt de politie rond 13.00u in de buurt te zijn, om er zeker van te zijn dat er niet een hele bende komt voor een overval. Undercover is de politie in de buurt als er een zwart echtpaar boven de 75 jaar bij Hans aanbelt. Goed volk. Hans opent zenuwachtig de voordeur en verwelkomt het echtpaar.
Ze gaan allen zitten. Hans krijgt zijn polstas terug. Op van de zenuwen opent hij zijn tas. Hij ziet meteen, dat er niets aangeraakt. Wanneer een niet-deskundige een lotje, dat is een soort enveloppe van papier waarin de diamanten zitten, opent, dan zal hij het nooit op de juiste manier terug kunnen vouwen. Hij controleert een paar lotjes. Alles zit erin, er is niets aangeraakt. John, weet je wat er in dit tasje zit? Neen, was zijn antwoord. Hier zit mijn hele kapitaal in.
Ik ben je meer als dankbaar dat je me mijn kapitaal hebt teruggebracht. Nee, zegt John, ik niet, Onze Lieve Heer heeft dat gedaan. Jezus heeft mij als boodschapper gebruikt om jou je eigen spullen terug te geven. John, jij hebt recht op 10 procent vindersloon.
Ik wil geen cent van u aannemen. Het zijn uw spullen. Ik weiger iedere cent. John je krijgt een belangrijke cheque mee, dat komt je wettelijk toe, dat is jouw recht.
Nee, nee, en nog eens nee. Hans denkt na. Jullie zijn toch lid van een kerk? Ja, zegt John.
Dan geef je de cheque aan de kerk. Dat is een fijne oplossing, zegt John. Met een dikke cheque in zijn bezit verlaten John en zijn vrouw na een mooie lunch het huis van Hans.
De Menora wordt ontstoken. Zo beleefde Hans het wonder op Chanoeka.*
Let it shine van het Eastridge Church – Greater Works Gospel Choir Performance
*Dit is een waar gebeurd verhaal, de namen zijn verzonnen
cover: Diamond with stars, Wikimedia Commons
Wat een mooi verhaal groeten van Hetty Cats