Welke invloed heeft een voortdurende staat van oorlog op de kiezers van dat land? Dagelijkse preventieve oorlogshandelingen tegen Palestijnse terreur in bezet gebied laten sporen na in de psyche van de Israeli. Met de regelmaat van de klok worden verdachte Palestijnen ’s nachts gearresteerd, meestal in de grote vluchtelingenkampen. Soms elf, soms twintig, soms drie mensen… het houdt niet op.
Tijdens deze gevechtshandelingen worden regelmatig Palestijnen gedood en gewond. Via radio Israel maakt het leger gewag van die gevechtshandelingen en voegt daar meestal als geruststellend bericht aan toe dat ‘er aan onze kant geen doden en gewonden zijn.’
Israelische luchtaanvallen op in Syrië, meestal nabij Damascus, op voor Hezbollah bestemde wapens zijn inmiddels oorlogsroutine. Ook de ongrijpbare liquidatieoorlog die de Mossad voert tegen kopstukken van het Iraanse atoomprogramma in de straten van Teheran prikkelen de Israëlische nationale trots.
Tijdens mijn verblijf in Israel liet het leger via de media weten dat het Israelische leger wordt uitgerust met de allernieuwste militaire hightech technieken en zich voorbereidt op een oorlog tegen Hezbollah in Libanon. Vrede, echte vrede, heeft Israel nooit gekend.
‘We zullen nooit vrede kennen. De Arabieren haten ons. Ze zullen onze nekken afhakken als ze, chas we halila, zouden winnen,’ zei een aardige taxichauffeur toen we langs een ondergronds militaire hoofdkwartier reden.
Het is op zichzelf al prijzenswaardig dat de Israëlische democratie onder druk van oorlog en terreur springlevend is. De huidige kabinetscrisis die leidt tot de vijfde verkiezingen in vier jaar is daarvan het overtuigend bewijs.
Zullen de verkiezingen, die hoogstwaarschijnlijk in november plaatsvinden, onder druk van accumulerende spanningen de sterk geachte leider Netanyahoe weer aan de macht brengen?
De val van de regering Bennett toont aan dat het anti-Netanyahoe sentiment van de meeste bizarre coalitie in Israëls parlementaire geschiedenis te zwak was om links en rechts bij elkaar te houden. De vendetta tegen de als een gevaar voor de democratie gekwalificeerde Netanyahoe had met een meerderheid van slechts een stem te weinig veerkracht om tegen de aantrekkingskracht van Netanyahoe stand te houden.
In dit machtsspel tussen links en rechts speelde de kleine Arabische Ra’am partij met slechts vier van de 120 zetels een pikante sleutelrol.
Mahmoud Abbas, de leider van Ra’am, accepteerde, na eerst een aanbod van Netanyahoe te hebben afgeslagen, de uitnodiging van Bennett deel uit te maken van diens regering. Bennett beloofde hem meer geld voor de Arabische deel van de bevolking en de Bedoeïen sector.
Netanyahoe heeft een geweldige draai gemaakt en nog een keer bewezen een demagoog van klasse te zijn door Ra’am nu ‘een terroristisch nest’ te noemen, een partij waarmee hij geen zaken wil doen.
Opiniepeilingen wijzen echter uit dat rechts noch links voldoende politieke kracht heeft om zonder Arabische stem een regeringscoalitie te kunnen vormen. Hetgeen niet wegneemt dat de verrechtsing van het electoraat onder druk van de oorlog spanning en conflict met de Palestijnen doorzet.
Onder leiding van de Tempelberg-bestormer en Arabierenhater Itamar Ben Gvir, zit diens Joods Nationale front, een fascistische anti-democratische Kahanistische partij, in opiniepeilingen sterk in de lift.
De paradox van de Israelische politiek is dat de Arabische stem (twintig procent van de bevolking) op de wip van de macht is komen te zitten. De verkiezingen worden een frontale ideologische en persoonlijke botsing tussen de nu overgangspremier Yair Lapid en Benjamin Netanyahoe. Die vraag moet worden gesteld omdat Israel voor de vijfde keer binnen drie jaar naar de stembus gaat.
De keuze van het electoraat is duidelijk: in elk van de vier voorafgaande verkiezingen boekte het extreem nationalistische zionisme onder invloed van de aanhoudende oorlogsspanning vooruitgang. Niet voldoende om de macht te grijpen doordat de steeds belangrijker wordende Arabische stem een spelbreker is. Naftali Bennett en Lapid konden slechts een coalitieregering vormen met steun van de kleine Arabische Ra’am partij.
Geef als eerste een reactie