Onweerstaanbare ambitie dreef Naftali Bennett naar het premierschap. Het is goed om er een keer bij stil te staan hoe het mogelijk was dat Bennett met slechts zes zetels in de Knesset de top van de Israëlische politiek kon beklimmen.
Politieke chantage is het antwoord. “Ik doe niet mee in een anti-Netanyahoe regering als jullie me geen premier maken,” was de simpele redenering van Bennett.
Zonder Bennetts zes zetels zou die wonderlijke regering van links en rechts het levenslicht niet hebben gezien. De beslissende stem die Bennett kroonde, was van Yair Lapid, die goede jongen die ondanks aanzienlijk meer zetels genoegen nam met een rotatie-akkoord. Eerst Bennett twee jaar premier en dan hij. Ik vraag me af of de overlapping geruisloos zal verlopen en Lapids droom premier te worden, in vervulling zal gaan.
De eerzuchtige zionistische nationalist in schaapskleren, Bennett, heeft de smaak van het premierschap te pakken. Hij werd door de Amerikaanse president Joe Biden in het Witte Huis ontvangen. De Russische president Poetin hoorde hem in Moskou aan, evenals leiders in de Golfstaten. Van een onbekende hightech-ondernemer werd hij een internationale figuur. De eerste premier met een piepklein keppeltje dat met tape op zijn kale achterhoofd is geplakt. Een beetje verstoppertje spelen voor de buitenwereld met je religieuze Joodse identiteit. Ik denk dat het hem pijn zal doen het stokje aan Lapid over te dragen. Ik denk dat het niet zal gebeuren. In Lapids Yamina-partij zit de joker die dit zal verhinderen. Ik kijk graag naar haar, naar Ayelet Shaked, de vertrouwelinge van Bennett, nu minister van binnenlandse zaken. Een vrouw voor wie om religieuze en zionistische redenen inlijving van Judea en Samaria heilig is.
Yair Lapid ziet dat anders. Hij is meer uit op een vergelijk met de Palestijnen en dat is voor Ayelet Shaked niet te pruimen. Ze is op dit moment de onzekere factor in de coalitie. Als zij uitstapt, is het gedaan met deze regering waarin een Arabische partij en twee nationalistische partijen samen zijn gekomen om Benjamin Netanyahoe op grote afstand te houden.
Als Ayelet Shaked uitstapt, verliest deze wankele regering haar meerderheid en wordt Lapid geen premier. Dan komen er nieuwe verkiezingen en wie weet keert Netanyahoe dan terug op de stoel van het premierschap. Ik houd er rekening mee dat Bennett in dat scenario de politiek de rug toekeert en met zijn verworven internationale prestige verder zal bouwen aan zijn hightech-onderneming.
Voor de goede orde: Bennett en Shaked – ze zijn onafscheidelijk – zitten op dezelfde anti-Palestijnse lijn. Bennett lijkt wat gematigder met het toelaten van Palestijnse bouwvakkers in bezet gebied naast grote uitbreiding van nederzettingen aldaar. Om die klus te klaren mogen 15.000 Palestijnse arbeiders uit Gaza hun enclave tijdelijk verlaten. Dat is een tegemoetkoming aan het vriendelijke verzoek van president Joe Biden om Israëls Palestijnse politiek een wat menselijker gezicht te geven. Want mensenrechten zijn een serieuze hobby in Washington. En Bennett weet, zoals alle leiders in Israël, dat Uncle Sam in moeilijke tijden Israëls reddingsboei is.
Geef als eerste een reactie