Feuilleton

Meester Cohen heeft me uiteindelijk best veel geleerd, of moet ik zeggen aangeleerd. Mijn wraakgevoelens werden een dagelijkse motivatie op school: ik zocht waar ik kon hinderen, dwarsliggen of anderszins obstructie plegen. Ik genoot stil als de klas uit de hand liep en de meester wanhopig probeerde orde te scheppen, waarbij hij nooit de kwaadaardige bron van de chaos doorhad.  De kinderen die hier werden opgevangen, verschilden sterk van elkaar. Kinderen zoals ik, met een … [Lees verder]

Af en toe gaf ik het juiste antwoord op zo’n vraag, wat hij dan nauwelijks kon verkroppen. Ik las de minachting in zijn ogen als hij me aankeek en voor zichzelf volhield dat zijn eigen kind superieur was aan mij, aan ons. Dat was wat ik in zijn ogen las, in zijn stem hoorde: wij, met ons gedrag, onze beperkte intelligentie, waar nooit iets van terecht zou komen.  In deze roman van Menno Schokker maken … [Lees verder]