Ik hoorde het verhaal van een meisje dat een paar jaar geleden in Israel ging wonen. Omdat ze daar 18 was, ging ze het leger in, en omdat ze talenten had, werd ze gevraagd voor een operationele functie, en omdat ze leiderschapskwaliteiten had, werd ze officier. In maar is ze afgezwaaid. Als kapitein. Haar eenheid was één van de eersten die aangevallen werd. Een groot aantal van haar soldaten en onderofficieren zijn omgebracht. Op een … [Lees verder]
Het grote verschil tussen terreur en een ‘gewone’ gewelddaad is dat terreur erop gericht is om mensen bang te maken, te verlammen. In een bijeenkomst van de progressieve jeugdbeweging Haboniem vertelde iemand het volgende verhaal. Ongeveer een maand geleden ontving ik een video van mijn broer A die door zijn shnat-genoten in zijn chultza werd verwelkomd. Hij is de enige Nederlander die dit jaar shnat habonim* volgt, en toen Nederland ter sprake kwam, stond hij … [Lees verder]
Het zijn rottijden. Veel mensen om ons heen rouwen of zijn bang. Niet alleen in Israel: ook daarbuiten. Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar ik had de afgelopen tien dagen het gevoel dat we misschien sliepen, of het niet goed zagen, of wilden geloven dat alles oké was, terwijl het echt niet oké is. Maar de aanslagen in Israël, de ongekende haat of het geveinsde onbegrip waarmee die genegeerd of goedgepraat werden, de … [Lees verder]
Er is geen betere Nederlandse vertaling van Simchat Thora dan “Vreugde der Wet”. Ik heb mijn portie sjoelbezoek er wel op zitten na Rosh Hashana, Jom Kippoer en Soekot, en moet altijd weerstand overwinnen voor de hakafot, en het drinken en eten dat erbij hoort. Bovendien: we hebben het boek uit, en in plaats van een apotheose, of rust, of reflectie, beginnen gewoon helemaal opnieuw. Van de onbevredigende dood van Mozes naar de onbegrijpelijke schepping … [Lees verder]
Copyright © 2023 - De Vrijdagavond - Alle rechten voorbehouden | Logo-ontwerp: Françoise Nick