In mijn leven ben ik vaak in stadions geweest, het meest met mijn vader en broer naar Ajax. Eerst in De Meer en later in de ArenA waar we vaste zitplaatsen hadden.
Gisteravond werd ik uitgenodigd door klanten om een wedstrijd van de New York Rangers bij te wonen, de ijshockeyclub van New York. Madison Square Garden was volledig uitverkocht. Vanuit de skybox hadden we een prachtig uitzicht.
Voor iemand die gewend is aan een bal is een puck veel te klein en gaat het spel veel te snel, maar het is zonder twijfel spectaculair.
Op een gegeven moment komt een assistente naar me toe met een zak: “Alstublieft, het koosjere eten.”
“Hoe kom je daar nou aan?” vroeg ik verbaasd.
“Op de zesde verdieping zijn een aantal koosjere standjes,” antwoordde ze.
We zaten helemaal bovenin, op de negende verdieping, maar dat moest ik zien. Na even zoeken had ik het gevonden: een rij koosjere standjes met van alles, van sushi tot hotdogs.
Guilty pleasure
Worst eten in een stadion is een guilty pleasure die ik nooit eerder had kunnen uitleven. Iedereen at worst en vooral hotdogs, en wij konden dat nooit.
Ik ging in de lange rij staan. Voor me stond een man met een pet.
“Durf je niet meer met een keppel te lopen?” vroeg ik hem.
“Ik wel, maar ik mag niet van mijn vrouw. Ze vindt het al erg genoeg dat hockey mijn hobby is, tussen al die wilden in,” zei hij lachend.
Ik legde hem uit dat het mijn eerste keer was en dat ik mijn ogen uitkeek naar hoeveel keppels ik zag.
“Heb je al Ma’ariew gezegd? Over vijf minuten begint de tweede pauze en dan gaan we hier bidden. We zijn minstens met honderd man,” zei hij.
Logo New York Rangers van 1953 tot 1968
New York Rangers-sidoer
Dat moest ik meemaken. Ik had inmiddels mijn hotdogs en mijn droom was in vervulling gegaan. Ik had al Ma’ariew gezegd, maar ik bleef wachten, want dit wilde ik zien.
En ja hoor, van alle kanten kwamen ze. Ik kreeg een New York Rangers-sidoer. Normaal had ik die meegenomen, maar om een sidoer te stelen leek me ongepast.
Het was een bijzondere avond, vooral door de combinatie van de hotdog en de Ma’ariew-experience.
De hotdog kreeg nog een staartje: ik heb de hele nacht op de wc gezeten. Wat een anticlimax.
cover: Talma Joachimsthal
Je hebt een leuke hand van schrijven 😂