Tijdens een van onze bezoeken aan Jeruzalem zaten mijn vrouw Tamara en ik aan het ontbijt in het King David Hotel. Ik zat met mijn rug naar de ingang. Tamara zegt “weet je wie de zaal binnenkomt”? Nee ik heb geen ogen in mijn achterhoofd. “Het is Dr. Ruth”.
Even later loopt een heel kleine vrouw langs onze tafel helemaal naar achteren. “Wil je haar bij ons aan tafel hebben”? vraag ik in mijn onschuld, want het antwoord wist ik al van tevoren: stel je niet zo aan. Tot mijn verbijstering zegt Tamara: “ja, dat vind ik leuk”.
Ik spring van mijn stoel en loop naar haar tafel achterin de zaal, Jammer, maar de meneer aan een tafel naast haar had hetzelfde idee en haalt haar naar zijn tafel. Truc mislukt. Ik loop weer terug en eindig mijn ontbijt.
We zijn klaar. Tamara vraagt: “wil jij in de lobby even een auto regelen die ons naar de airport brengt?”, “dan ga ik vast mijn tanden poetsen”.
Er staan een paar mensen in de rij bij de hotelreceptie waarachter ik mij aansluit. Altijd gezellig hier in het King David, net een grote familie. Achter mij gaat een mobieltje af. Er wordt hardop gesproken in het Ivriet: “voor vanavond? In Jeruzalem? De Israel Philharmoniker? Ik zal het even vragen”.
Luid over mijn schouder heen klinkt een schelle stem richting receptionist. “Kun je nog twee plaatsen regelen voor vanavond voor de Israel Philharmonicer”? Nee, was het antwoord het is helemaal uitverkocht. Waarop ik mij omdraai en niemand zie, maar beneden me staat een minuscule dame, dat moet Dr. Ruth zijn.
“Wil jij voor vanavond twee kaartjes hebben?” vraag ik. Zij is nog steeds aan de telefoon. Ik verolg: “er staat een jongeman voor me, die zegt dat hij misschien kaartjes kan regelen”.
Dr. Ruth beëindigt haar gesprek. “Kun jij iets voor mij regelen”? “Ik kan het wellicht proberen”, antwoord ik. Ik bel een vriendin die in het bestuur zit van het orkest. Krijg ik eerst de wind van voren waarom ik me niet eerder heb gemeld. “Kan ik voor vanavond twee kaartjes krijgen voor het concert in Jerusalem”? “Ja is haar antwoord. Ze zijn niet voor mij maar voor een kennis. Kan ik ze per creditcard betalen?”, vraag ik. Dat is geen probleem. Ik draai me om naar Dr. Ruth, en zeg “ik heb twee kaartjes geregeld. Pak je creditkaart”. “Die ligt op mijn kamer, kom maar even met me mee”, nodig ze me uit. Momentje, ik moet eerst even een auto regelen die ons naar de airport brengt. Drie minuten later lopen we naar de lift. “Mijn naam is Ruth, wie ben jij”? “Ephraim uit Amsterdam”.
“Wat doe je voor werk”?, vraagt Ruth. “Ik ben seksuoloog”, zeg ik. “Dit is ongelofelijk! Ik ook”, zegt ze. “Nu maak je grapjes”, zeg ik. “Nee echt niet. Ik ben Dr. Ruth, Ruth Westheimer, ik ben wereldberoemd”.
“Ik heb nog nooit van je gehoord, ik ben Dr. Ephraim Goldstoff”. “Luister Ephraim, over een half uur komt er een cameraploeg voor een interview met mij en jij blijft bij me, we gaan het samen doen”. “Lieve Ruth” zeg ik, “ik heb zojuist een auto besteld die ons over een half uur naar de airport brengt, dat gaat hem niet worden zeg ik. Heel jammer voor je”.
We komen in haar kamer, ze pakt haar creditcard, “krijg ik ze niet gratis”?, vraagt ze. Ik kijk haar aan, wil je ze wel of niet? Ja natuurlijk, grapje! Ik bel mijn vriendin geef haar het creditcardnummer en krijg een kaart gratis. Ruth helemaal verrukt. Intussen vertel ik haar dat ik geen seksuoloog ben, maar handelaar in oude juwelen. Ze knoopt haar blouse los en trekt een gouden munthanger van haar hals, “kijk Ephraim hoe vind jij mijn antieke hanger”?
“Dat is een moderne hanger met een antieke munt”. “Ik moet een foto van ons hebben” zegt ze, ze rent de gang op om een kelner te regelen die met haar camera een paar foto’s van ons kon maken zittend op haar bed. Aldus geschiedde. Ik krijg een paar sleutelhangers voor de kinderen, haar contactgegevens in New York, en een open uitnodiging om bij haar te komen logeren in NY. Zo gingen we als vrienden uit elkaar. Met de feestdagen bel ik haar. Door covid ben ik al enige jaren niet in New York geweest. Ik denk nog graag terug aan deze leuke geschiedenis met deze pittige oude dame.
cover: interieur King David Hotel, zie Dan Hotels
Weer een kostelijk verhaal, Ephraim!