Zondagmorgen vroeg reden mijn vader en ik naar Zandvoort. Tijdens het ontbijt kwam de voormalig kampioen, later wereldkampioen, de Joodse coureur Jody Scheckter naar mij toe en vroeg me mee te komen voor een gesprek. ‘De prijs die jullie straks gaan overhandigen zal vrijwel zeker naar Niki Lauda gaan,’ zo zei hij. ‘Die prijs ga jij niet geven’!
Scheckter vervolgt: ‘Je krijgt nog niet eens een foto van Niki samen met jullie. Hij is een onmogelijke man. En dan is er nog iets’, zo vervolgde hij verbeten. ‘Gistermiddag, Sjabbes, hebben jullie je opwachting misgelopen met de wereldpers, fotografen en TV. Jullie zaten Sjabbes te vieren en hier wachtten tientallen journalisten om met jullie kennis te maken. Ze waren nieuwsgierig waarom jullie die trofee ter beschikking stelden’. ‘Mijn advies is, houdt die prijs in je zak. Je krijgt geen pers, je moet blij zijn als er niet negatief over je wordt geschreven’.
Geschrokken liep ik naar mijn vader om hem dat verhaal te vertellen. Met ons was niet gecommuniceerd over deze persvoorstelling. Mijn vader besloot de prijs toch af te geven, dan maar geen pers.
Niki Lauda won de race. We werden uitgenodigd om de prijs aan Lauda te overhandigen, terwijl hij op de eerste plaats stond op het erepodium. Geen pers, geen TV. Maar wat hebben we een plezier gehad.
18k gouden raceauto
In de loop der jaren heb ik veel relaties opgedaan in de autorace wereld door een vriendschap met Toine Hezemans, autocoureur, kampioen formule Porsche en BMW-rijder. Door Toine kwam ik regelmatig op op het circuit van Zandvoort waar ik bevriend raakte met verschillende F1 coureurs.
Toen het bedrijf van mijn vader en ondergetekende Goldstoff Holland BV 25 jaar bestond, besloten wij om een prijs cadeau te geven aan de winnaar van de F1 race op Zandvoort in 1977. Het werd een 18k gouden raceauto met het opschrift ’Goldstoff ’ en bezet met briljanten. De raceauto was gemaakt in een haute reliëf, op een houten ondergrond in de vorm van een briljant.
Wij kregen toestemming deze prijs te mogen uitreiken aan de winnaar van de race op die bewuste zondagmiddag.
Wenen
Voor zaken kwam ik veel in Wenen. In het Haashaus, een populair bar-restaurant, deed ik vaak een drankje. Ik kwam Niki Lauda daar regelmatig tegen. Steevast werd ik door hem aangesproken met ‘wat geef je voor je gouden raceauto?’ Ik zei bereid te zijn de trofee van hem te kopen, maar hij moest een prijs noemen. Als het bedrag mijn prijsvoorstelling had dan konden we tot zaken komen. ‘Als jij een te hoge prijsvoorstelling hebt, dan doe ik geen bod. Ik wil je niet beledigen’, zo zei Lauda. Zo gaan de jaren voorbij met iedere keer dezelfde discussie. Inmiddels is Niki overleden (20 mei 2019).
42 jaar na de race op Zandvoort
Ik word gebeld een kennis. ‘Jouw naam werd gistermorgen uitgebreid op de tv besproken’. Er was een programma over F1 races waar Toine Hezemans vertelde over een trofee van Goldstoff die Niki Lauda had gewonnen.
Ik belde Toine die zich verontschuldigde dat men mij door een misverstand niet had uitgenodigd voor dat programma. Ik zal je vertellen wat er is gebeurd. Toine: ‘Zaterdagmorgen, de dag voor de race, zat ik aan het ontbijt in Hotel Bouwes. Niki Lauda zit toevallig naast me. We raken in gesprek. Als jij morgen de race wint ontvang je ook nog een extra trofee. Een gouden raceauto bezet met diamanten van een vriend van mij. Dat heb ik geregeld. Ik kan je de trofee laten zien. Toine haalt de trofee uit de safe.’
‘Wat een lelijk ding,’ was zijn reactie. ‘Wil jij dat monster van mij kopen’? Ja zegt Toine. Ze maken een prijsafspraak, onder voorbehoud dat Niki de race wint. Niki Lauda wint de eerste prijs. Na de prijsuitreiking krijgt Toine de trofee in zijn hotel overhandigd.
‘Heb je prijs nog steeds’, vroeg ik. Toine: ‘Ik had de trofee in mijn kluis. Toen ik ging scheiden verloor ik de kluissleutel. Ik heb mijn ex de kluis gegeven met inhoud, zij bezit de prijs’.
Die Niki toch, hij probeerde mij jarenlang een trofee te verkopen die allang niet meer in zijn bezit was, alleen maar om mij een bedrag te ontfutselen dat, hopelijk niet lager was dan dat hij van Hezemans had ontvangen.
Tot mijn grote verbazing stuurt Toine mij toch nog een foto van de trofee en een foto waarop Niki met onze trofee in zijn handen op het erepodium staat.
cover: Gillfoto, CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons
Geef als eerste een reactie