Plotseling, in ongelofelijk korte tijd, is de wereldorde door toedoen van de Amerikaanse president Donald Trump gaan kantelen. Ook op het Europese continent.
‘Amerika eerst’ is zijn devies. Trump sluit de Amerikaanse veiligheidsparaplu die sedert 1945 de Europese veiligheid – en mede daardoor de welvaart – beschermde. Europa moet op eigen benen komen te staan, omdat de Verenigde Staten zich niet langer door de Europeanen willen laten ‘naaien’ zoals de mercantiele Trump het formuleerde.
De consequentie van Trumps historische draai is dat Duitsland over enkele jaren weer de grootste westerse militaire mogendheid wordt op het Europese continent. Duitsland past zijn grondwet en andere wetten in snel tempo aan zodat die de Duitse herbewapening niet langer in de weg staan.
De Bundestag heeft ingestemd met een defensiebegroting van 800 miljard euro voor de komende vijf jaar. De Duitse industriële infrastructuur en vakmanschap is van dien aard dat de Wehrmacht binnen vijf jaar weer de dominerende militaire factor op het Europese continent kan worden, weliswaar binnen de NAVO.
Voor veel Joden is het verbijsterend dat Duitsland na de Shoah weer een grote militaire speler wordt in een land dat duidelijk naar rechts afglijdt, inclusief fascistische elementen.
Stichting Israël reactie op Tweede Wereldoorlog
Israëli’s en Joden in de diaspora vergeten niet dat de stichting van de staat Israël in 1948 een historisch bijproduct is van de Tweede Wereldoorlog.
Zes miljoen Joden werden toen in vijf jaar door nazi-Duitsland vermoord. Met een Duitse nederlaag in het verschiet verdeelden de Amerikaanse president Roosevelt en de Sovjet-dictator Stalin tijdens een topconferentie in Yalta in 1945 Europa in invloedssferen.
In 1990 werden Oost- en West-Duitsland herenigd in de Bondsrepubliek Duitsland. Het nieuwe, democratische Duitsland werd ingekapseld in de NATO en de Europese Unie.
Voor de Sovjet-Unie, het Rusland van nu, dat in juni 1941 werd overrompeld door het Duitse leger, was de hereniging van Duitsland aanvaardbaar mits Oekraïne als bufferstaat nooit lid zou worden van de NATO.
Oekraïne kwam in Europese en Amerikaanse invloedssfeer.
Die veiligheidsgaranties gaven de Amerikanen mondeling aan de verlichte Russische leider Gorbatsjov. Oekraïne is geen lid van de NAVO alhoewel het land wel, nog voor de Russische aanval op Oekraïne, in de Europese en Amerikaanse invloedssfeer is gekomen.
Een sterke Wehrmacht geeft extra gewicht aan het Russische argument dat Oekraïne als bufferzone tussen Duitsland en Rusland buiten de NAVO moet blijven.
Israël kan zich aan de Europese kronkelingen van de geschiedenis onttrekken, omdat het land onder Netanyahoe bescherming en ideologische aanmoediging geniet van de Amerikaanse president Donald Trump.
Brussel machteloos
Trump droomt van een Amerikaanse Rivièra in Gaza, Brussel kijkt machteloos toe en Israël installeert zich onder Netanyahoe in het Midden-Oosten als een regionale heerser die streeft naar het wissen van de Palestijnse onafhankelijkheidsdroom.
Hamas heeft op 7 oktober dit ideologische Israëlische instinct bloedig wakker geschud. Als gevolg van de Israëlische militaire meta-reactie zijn de politieke en militaire kaarten in het Midden-Oosten opnieuw, nu in het voordeel van Israël, geschud.
Het land neemt in de snel vorm krijgende nieuwe wereldorde een bijzondere plaats in, waardoor Jeruzalem schijnbaar ongekende vrijheid van handelen in de regio heeft.
Messiaanse autocratie
De binnenlandse weerslag ervan zijn krachten die Israël in de richting van een messiaanse autocratie sturen en daardoor botsen met de democratische orde.
De messiaans-zionistische minister van nationale veiligheid Itamar Ben-Gvir zei maandag dat Ronan Bar, het in ongenade gevallen hoofd van de Shin-Beth, als landverrader achter slot en grendel dient te zitten of moet worden vermoord. Hij zei dat live op tv!
Alsof de moord op premier Jitschak Rabin in november 1995 vergeten is en niet het begin van het wankelen van de seculaire Israëlische democratie.
cover: Françoise Nick
Interessante beschouwing. Doet me beseffen hoeveel afslagen er gemist zijn (pak ‘m beet na 1995) en hoe somber de toekomst er uit ziet. Wel vraag ik me af of we in Europa Duitsland exclusief verantwoordelijk moeten stellen voor de holocaust. Is het niet vooral een bredere Europees-christelijke kwestie en erfenis? Anders gesteld: Dietrich Bonhoeffer (die Hitler wilde vermoorden) was een Duitser, en Hendricus Colijn (die wel sympathie had voor Hitler en joodse vluchtelingen in 1938 aan de grens tegenhield) was een Nederlander…
Bonhoeffer en Colijn zijn individuen, Duitsland had vanaf 1933 een staatsideologie die gericht was op ‘volksreinheid’ en joden expliciet benoemde als ‘niet-rein’. In deze is het onderzoek van belang of christelijk Europa jodenmoord al in haar grondslagen had, in ieder geval de wijze waarop die grondslagen in Europa theologisch werden uitgewerkt en in de praktijk vorm kregen. Ik weet dat in Duitsland en Nederland dat onderzoek is / wordt gedaan, ook in andere landen?