Schok, verbijstering, ongeloof en woede somt het gevoel van de Israëli’s met wie ik contact heb.
De gevoelens en gedachten zijn uiteraard complexer en genuanceerder. En toch is dit de kern.
Een vriendin vatte het als volgt samen:
“Ik omhels met liefde:
een ieder die zichzelf lange uren opgesloten vond in een schuilkamer, angstig en hulpeloos,
een ieder die zich nooit meer veilig zal voelen in het eigen huis,
een ieder die gevangen is genomen,
een ieder wiens geliefden gevangen zijn genomen,
een ieder die lange uren geen contact kon krijgen met zijn geliefden en gek van zorg werd,
een ieder die gewond is geraakt, licht of erger,
een ieder die dierbaren verloor,
een ieder die voelt alsof de grond onder zijn voeten is verdwenen.
Wat zou ik meer kunnen doen dan liefde sturen en hopen op betere tijden?”
Opgave immens
De lijst is uiteraard langer, en de opgave waar Israel voor staat is immens. De solidariteit en het actievermogen van de Israelische burgers zijn indrukwekkend. Ze zullen er voor zorgen dat het land en de samenleving weer opstaat en verder gaat, de wonden likkend en levend met de littekens die nu diep zijn gegroefd.
De dag van 7 oktober 2023, 50 jaar plus één dag sinds het uitbreken van de Jom Kipoeroorlog, zal de Israelische geschiedenis markeren. Gedurende vele jaren en generaties zal worden gesproken over de tijd van vóór en na deze dag.
Want Israel zal na deze oorlog niet meer dezelfde zijn. En dit geldt ook voor haar relatie met de Palestijnen en de Arabische buurlanden.
cover illustratie Evelina Kvartunaite
Prachtig samengevat
Ongeloof
Niet hulpeloos