Vele jaren was ik gast in het Hotel Bayerischer Hof in München. Het hotel was vaak het middelpunt van belangrijke evenementen, galabals, voorstellingen als ook de jaarlijks terugkerende NAVO conferentie.
Op enig moment zat ik te ontbijten met een van mijn medewerkers, een Joodse jongeman uit Johannesburg. Het was tijdens de NAVO conferentie. Joseph Luns loopt de ontbijtzaal binnen. Ik spreek hem aan en nodig hem uit bij mij aan tafel. Hij accepteert mijn uitnodiging. Ik stel mijn assistent voor en introduceer mijzelf. Ik kende de broer van Luns, die zat in de goudhandel. We raakten geanimeerd in gesprek.
Zijn interesse ging uit naar de organisatie van het Zuid-Afrikaanse leger waarin soldaten tot op relatief hoge leeftijd jaarlijks moesten verschijnen bij hun militaire eenheid. Het was de tijd dat er met het grensland Angola hevig werd gevochten tussen 1966 en 1988. Mijn PA (personal assistant) had ook gevochten in Angola en noemde dat jaarlijkse gedwongen terugkeren ‘miloeiem’, herhalingsoefening.
Deze miloeiem was de reden dat mijn assistent, die een Nederlandse ouder had, besloot om na drie jaar diensttijd naar Nederland te verhuizen. Het heeft veel inspanning gekost voordat hij uiteindelijk werd genaturaliseerd.
De heer Luns wilde alles weten, hij was destijds secretaris-generaal van de NAVO. Wij ontmoeten elkaar iedere morgen aan het ontbijt. Het waren interessante gesprekken.
Zwembad
Op enig moment was ik na mijn werk in het zwembad van ons hotel. Ik liep het water in en hoorde een gesprek vanuit de andere kant van het zwembad tussen twee vertegenwoordigers van hun landen in de NAVO. Het was een gesprek tussen Frankrijk en de Verenigde Staten. Er werd handjeklap gespeeld. Als jij dit doet dan zal ik dat doen, dat ging over en weer. Toen besefte ik dat deze twee heren de touwtjes van de wereldpolitiek in handen hadden, en een week later las ik in de pers wat de heren hadden geregeld.
Wereldtoneel
Eigenlijk beangstigend dat de politiek op het wereldtoneel door twee mannen werd bepaald. En ik stond erbij en kon letterlijk hun onderhandelingen volgen, omdat het water het geluid overdroeg en zij natuurlijk geen besef hadden dat ik mee kon luisteren.
Joseph Luns was secretaris-generaal van de NAVO van 1971 tot 1984.
Openingsceremonie van de NAVO-oefenserie “Autumn Force” in Ramstein (Zuid-Duitsland) met secretaris-generaal Luns en opperbevelhebber Rogers, 2 september 1983. Bron: Wikimedia Commons
Geef als eerste een reactie