De oorlog tussen Gaza en Israël maakt ook in de westerse wereld veel emoties los. Waar kortdurend de afschuw overheerste toen de gruweldaden van Hamas aan het licht kwamen, maakte dat vooral in linkse kringen snel plaats voor ongeloof dat dit werkelijk had plaatsgevonden.
Bagatellisering, jamarisme en contextualisme
Toen dat toch onomstotelijk was vastgesteld, volgden bagatellisering en jamarisme ofwel contextualisme. De een noemde Hamas radicale militanten die nu eenmaal af en toe “wat hardhandig” zijn (Abu Jahjah is zo’n bagatelliserende goedprater). Een ander, zoals Johan Derksen, vertolkte de stem van het aloude gematigde Nederlandse antisemitisme in de trant van “die joodjes kun je nou eenmaal niet vertrouwen”. Derksen benadrukte dat “de Joden het er ook wel naar gemaakt hadden”. Dat baby’s de keel werden doorgesneden? Dat kleine meisjes verkracht werden zodat hun bekkens braken? Ja dus volgens deze ‘jamaristen’.
Elke burgerdode is er een te veel, maar de rekening is voor Hamas.
Ik ga er niet lang over doen om te zeggen dat ik vind dat Israël het volste recht heeft om achter de schuldigen van Hamas aan te gaan. Sommige misdrijven mógen gewoon niet onbestraft blijven. En dat, als daarbij burgerdoden vallen, dat geheel voor rekening van Hamas komt, politiek, moreel en juridisch.
Israël heeft de bewoners van Gaza met klem en herhaaldelijk verzocht voorafgaand aan de bombardementen om het veld te ruimen, maar Hamas heeft dat grotendeels verhinderd, deels met geweld, omdat anders hun menselijk schild politiek niet goed uitvoerbaar meer was. Elke burgerdode is er één te veel, maar de rekening is voor Hamas. Of beter, hoort voor Hamas te zijn.
Want zoals gewoonlijk zal de westerse publieke opinie als een blok vallen voor de deels gefotoshopte foto’s van dode kinderen onder het puin en de overigens volstrekt onbetrouwbare opgave van aantallen doden en gewonden door het Gazaanse ministerie van gezondheid, lees: Hamas zelf, en die publieke opinie zal Israël op alle mogelijke manieren verfoeien en straffen. Als ‘logisch’ gevolg zullen ook de Joden buiten Israël het zwaar krijgen.
De westerse wereld zou er goed aan doen om te bedenken waar deze strijd precies om gaat.
Hamas behoort tot de missionaire ideologie van de Islam
Oppervlakkig gaat het tussen Israël en Hamas het onder Islamitische heerschappij brengen van Palestine, from the river to the sea.
Iets onder de oppervlakte ligt de realiteit dat Hamas behoort tot de missionaire ideologieën waarvan de Islam er vele kent. Samen met Hezbollah, Hizb Ut Tahrir, de Moslimbroederschap, de Iraanse ayatollah dictatuur, Al Qaida, ISIS, Palestinian Islamic Jihad en andere bewegingen.
Hun uiteindelijke doel is het onderwerpen van de gehele wereld aan hun specifieke uitleg van Islam. Als het niet goedschiks gaat dan kwaadschiks: te vuur en te zwaard zal de wereld gedwongen worden om Allah te aanbidden, op de wijze van de Islam.
Duizenden vrijdagpreken van imams over de gehele wereld gaan hier elke week over, de Jihad wordt verheerlijkt en de gelovigen verkneukelen zich nu al op de hardhandige onderwerping van Joden, christenen en andersgelovigen. Let wel, niet alle moslims geloven hierin maar een belangrijk deel wel.
Verovering van Israël
Dat is waar ook deze oorlog in feite over gaat. Verovering van Israël door de islam maakt de weg naar de Middellandse Zee vrij en daarmee de weg naar Zuid-Europa. En van daaruit de rest van de wereld.
De Iraanse strategen hebben Israël al omsingeld: Hamas in het westen, Hezbollah in het noorden, de Houthi’s van Jemen in het zuidoosten, Syrië in het noordoosten en tenslotte Irak en Iran zelf in het oosten.
Morele steun vanuit het Westen zou geen kwaad kunnen.
Dát is de oorlog die Israël bezig is uit te vechten, voor het eigen voortbestaan maar ook voor dat van de westerse wereld. Enige morele steun zou geen kwaad kunnen.
cover: Israëls ambassadeur Modi Ephraim spreekt in het JCC, 8 oktober 2023, foto Bloom
Precies. Het verbijsterende van de jamaristen en de goedpraters van Hamas is dat deze mensen hun afkeer van Israel en de Joden stellen boven hun naakte eigenbelang. Volgens mij is rationele politiek niets anders dan het behartigen van je belangen. Alleen reeds wegens die belangen, nog afgezien van allerlei morele redenen, zou Europa verenigd achter Israel moeten staan. In plaats daarvan moeten we de collectieve psychose onder ogen zien van een vermenging van het aloude antisemitisme alhier met het geimporteerde Moslim antisemitisme. Europese regeringen staan verlamd toe te kijken.