Als een terriër houdt Netanyahu vast aan zijn holle leus dat Israël Hamas totaal in Gaza moet vernietigen.
Ik denk dat deze Israelische premier aan zelfhypnose doet. In die waas van overmoed en zelfbedrog lijkt het hem te ontgaan dat Israël over de oorlog in Gaza in zwaar internationaal vaarwater is gekomen.
Geen genocide
Ik denk niet in de eerste plaats aan hele en halve beschuldigingen van genocide in Gaza. Daar heb ik een duidelijke mening over: Israel pleegt geen genocide tegen de Palestijnse bevolking in Gaza, maar wel een hardvochtige oorlog. Had het anders gekund?
Nooit eerder in de geschiedenis heeft een leger een oorlog moeten voeren tegen een vanuit diepe tunnels vechtende strijdmacht. Ik wil iets uitleggen in deze column dat de media volledig is ontgaan.
Israël heeft zijn luchtmacht ingezet om het aantal gesneuvelde soldaten tot een minimum te beperken. Amerikaanse militaire specialisten voorzagen duizenden gedode soldaten in gevechten bij en in de Hamas tunnels. Dat aantal is, hoe pijnlijk ook, de zeshonderd nog niet gepasseerd. Hoe kan dat? Dit is het antwoord: Vanuit de lucht zijn stelselmatig woonwijken en woontorens plat gebombeerd waarin zich Hamasstrijders bevonden of zouden bevinden.
In plaats van kwetsbare grondtroepen in te zetten koos het Israëlische opperbevel voor deze niets ontziende keiharde strijdtechniek tegen Hamas.
Groot aantal burgerslachtoffers
Israël heeft de Palestijnen gewaarschuwd hun woongebieden te verlaten waar zou worden gebombardeerd. Desondanks zijn er volgens Palestijnse gegevens meer dan 30.000 Palestijnen, kinderen, vrouwen naast Hamas-strijders gedood.
Dat is de Achillespees van Israëls oorlog tegen Hamas. Ik vraag me af of Netanyahu en zijn generaals de gevolgen van dit groot aantal burgerslachtoffers hebben kunnen en willen voorzien?
Nogmaals had het anders gekund? Had Israel zich na de Hamas-pogrom in het zuiden van Israël op 7 oktober niet kunnen beperken tot een kleinere strafexpeditie zoals in het verleden vaker gebeurde?
Napraten is makkelijk. Ik was op 10 oktober in Israël. Ik voelde de traumatische collectieve woede over de massamoord in het zuiden van Israël. Een totale vernietigingsoorlog tegen Hamas was toen de zintuiglijke emotie. Netanyahu en zijn generaals hebben dat niet verzonnen.
Volledig verrast
Netanyahu noch de generaals hebben nagedacht over de binnen- en buitenlandse gevolgen van deze vernietigingsoorlog tegen Hamas in een superdichtbevolkt gebied. Israël heeft zich op 7 oktober volledig door Hamas ook strategisch laten verrassen.
Er lag op het hoofdkwartier van het ministerie van Defensie geen plan klaar over de aard van de oorlogvoering en de gevolgen ervan. Nooit eerder heeft Israël zo’n geïmproviseerde oorlog gevoerd.
Op enkele thema’s is de oorlog in het zand van Gaza vast gelopen:
1 – Wegens het afwijzen van de eisen van Hamas is Netanyahu er niet in geslaagd de 130 gijzelaars, nog levenden en doden, thuis te brengen. Familieleden beschuldigen hem ervan hun geliefden voor de overwinning op te offeren.
2 – Netanyahu heeft zijn ogen en oren gesloten voor de internationale verontwaardiging over de inmiddels meer dan 30.000 Palestijnse doden.
3 – Over de humanitaire ramp in Gaza is het tot een openlijke vertrouwenscrisis gekomen tussen de Amerikaanse president Joe Biden en Netanyahu. Na Bidens aanvankelijke onvoorwaardelijke steun aan Israël is het tot hem doorgedrongen dat nog veel meer Palestijnse doden zijn herverkiezing in november in de weg kan staan.
Anderhalf miljoen Palestijnen in een piepklein gebied samengeperst
Vandaar Bidens openlijke kritiek op de vastberadenheid van Netanyahu om de laatste vier Hamas-bataljons in Rafah, in het zuiden van Gaza, te vernietigen. Daar zijn anderhalf miljoen Palestijnen in een piepklein gebied samengeperst. Hoe kan Tsahal, het leger, dat bevel van Netanyahu uitvoeren zonder het Palestijnse dodental kritisch te vergroten?
4 – Volgens hardnekkige berichten in Amerikaanse media overweegt Biden zelfs wapenleveranties aan Israël op te houden als Netanyahu Rafah op grote schaal aanvalt.
5 – Verliest Israël zijn trouwe, eeuwige Amerikaanse bondgenoot als gevolg van de weerslag van de oorlog in Gaza? Die vraag wordt door gezaghebbende commentatoren in Israël gesteld. Overigens, ik denk dat Israël wegens de globale de VS-belangen in het Midden-Oosten te belangrijk is om het zover te laten komen.
Anthony Blinken laat zich niet meer zien
Het valt echter wel op dat de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken zich na een reeks bezoeken aan Israël zich hier niet meer laat zien. President Biden heeft afgezien van zijn aanvankelijke voornemen de Knesset toe te spreken.
Israël heeft niet alleen de problemen in Gaza op zijn bordje – wie moet daar orde gaan scheppen – maar is ook verwikkeld in een escalerende oorlog met Hezbollah.
Het is nu Ramadan, de islamitische vastenmaand. Spanningen rond de Al-Aksa moskee kunnen zich ontladen in Palestijnse aanslagen in Israël en in het buitenland tegen alles wat Joods is.
cover illustratie Françoise Nick
Ik begrijp dit stuk niet. Wat de door Bouman genoemde punten betreft het volgende:
Ad 1: Het vrijkomen van de gijzelaars was nooit het hoofddoel. Het is ondergeschikt aan het winnen van de oorlog. Inwilliging van de eisen van Hamas zou uitlopen op het vrijlaten van talloze terroristen.
Ad 2: De internationale verontwaardiging is machteloze woede. Daar hoef je geen rekening mee te houden.
Ad 3: Biden kritiseert Israel vooral om de extreem linkse vleugel van zijn eigen partij in toom te houden.
Ad 4: Dat kan Biden doen. Dan zal Israel overgaan tot het ruwere werk met minder precieze wapens.
Ad 5: Zou onverstandig zijn, zoals Bouwman zelf al aangeeft.
Ik vind de inhoud van deze online Joods magazine interessant & waardevol – daardoor wou ik het ontvangen.