‘We zullen winnen,’ verzekerde premier Benjamin Netanyahu in een Tv-toespraak een etmaal nadat Hamas terroristen Israël op Simchat Torah hadden overrompeld en steden, kibboetsim en moshavim in het zuiden van Israël veroverden.
‘Winnen’: Wat betekent winnen? Wat kan er nog gewonnen worden nadat euforische Hamas terroristen honderden burgers en militairen hebben gedood en een groot aantal Israëli’s vrouwen, kinderen en soldaten gijzelden?
De precieze cijfers over de aantallen doden, gewonden en gegijzelden zijn bij het schrijven van deze regels (zondagmiddag 8 okotber) nog niet bekend.
Beschamende nederlaag
Netanyahu kan nooit de beschamende nederlaag uitwissen die Hamas Israël heeft toegebracht. De pijn, het verdriet in zoveel Israelische gezinnen is een wond die nooit zal genezen, ook niet als de wraak – die Netanyahu beloofde – delen van de Gazastrook platlegt.
Collectief trauma
Het Israelische volk, maar ook de Joodse diaspora, ondergaat vijftig jaar na de Grote Verzoendag oorlog opnieuw een collectief trauma van angst en onzekerheid.
Toen, in 1973, liet Israël zich ook verrassen. Nu weer. Het is onbegrijpelijk dat de Israelische veiligheidsdiensten hebben gefaald. Zij zitten toch met hun neus en drones boven op Gaza?
De hightech industrie verkocht aan landen de Pegasus spyware, de tot in mobiele telefoons doordringende afluistertechniek.
Maakte Hamas Israël blind en doof?
Zagen de leiders van Hamas in Gaza op hun Tv-schermen de diepe verdeeldheid in de Israelische samenleving over de zogeheten ‘juridische coup’, de door Netanyahu gelanceerde aanval op de kwetsbare Israelische democratie?
Gijzelaars rem op Israelische wraak
Wat bracht hen ertoe alles uit hun militaire kast te halen om Israël in het hart te treffen? Ze weten toch uit ervaring dat Israël, in nood, keihard zal terugslaan.
Of hebben ze met hun strategie ingecalculeerd dat zo’n honderd gijzelaars een rem zetten op de Israelische wraak?
Na het slopen van het hekwerk, het opblazen van de Erez-grenspost en het ontwijken van een lange en brede Israelische veiligheidsmuur langs de grens met Gaza, riepen de Hamas-leiders om de Palestijnen in bezet gebied, de Israelische Arabieren en Hezbollah in Libanon op zich aan te sluiten bij de Hamas-oorlog tegen Israël.
Arabische wereld
Als de beelden van de zware verwoestingen in Gaza en Palestijnse doden de Arabische wereld bereiken, is het niet uitgesloten dat de opgeroepen emoties zich met wapens ontladen.
Om die reden, naast die van de gijzelaars, moet Israël bij het kiezen van doelen in Gaza voorzichtig handelen. Niet te uitbundig wraak nemen, niet ‘winnen’ zoals Netanyahu beloofde. Dan vallen ook Israelische vrienden over Israël heen, dan komen er na de honderd procent steun en begrip voor Israël weer waarschuwende woorden van president Joe Biden.
Reactie Saoedi-Arabië
Hoe zal Saoedi-Arabië reageren op overmatig Israelisch geweld in Gaza? Is dat het einde van het zo belovende normaliseringsproces tussen Jeruzalem en Ryad?
De tragiek van het Israelische-Palestijns conflict is dat geen der partijen kan winnen. Hoe ongeloofwaardig dat op dit moment ook klinkt: alleen een politieke oplossing is een uitweg uit het moeras van de Israelisch-Palestijnse vijandschap.
Regering van nationale eenheid
De schoktherapie die Hamas Israël toebrengt is een slag in het gezicht van Netanyahu. Als de rook van deze oorlog optrekt, komt de afrekening.
Op dit moment is er al sprake van de vorming van een regering van nationale eenheid, zonder de messiaanse zionisten er in.
Wat de laatste zin betreft: je mond zal koekjes eten. Niet alleen zonder messiaanse zionisten, maar liefst ook zonder Netanyahu en zijn foute ‘vrienden’.
Wat is uitbundig wraaknemen? Je moet uiteraard niet je emoties botvieren maar koud, kil en berekend te werk gaan met de militaire actie tegen Hamas. Maar er is niets verkeerd aan het totaal uitroeien van deze organisatie. Israel moet gewoon doen wat in zijn belang is, en geen morele scrupules hebben.