‘Suzanne neemt je mee, to her place near the river. Je weet dat ze gek is, dat maakt haar veilig. Als je zegt dat je geen liefde te geven hebt, neemt ze je mee naar haar wereld. Laat je gaan, naar het vergeten, naar het prettig niets.’ Ik luister naar de bandrecorder, spoor naar mijn slaap. De verlichte wijzers, de treble en de ritmisch tikkende bas vertonen zich vaag in mijn half slapend brein. Leonard … [Lees verder]
Meester Cohen heeft me uiteindelijk best veel geleerd, of moet ik zeggen aangeleerd. Mijn wraakgevoelens werden een dagelijkse motivatie op school: ik zocht waar ik kon hinderen, dwarsliggen of anderszins obstructie plegen. Ik genoot stil als de klas uit de hand liep en de meester wanhopig probeerde orde te scheppen, waarbij hij nooit de kwaadaardige bron van de chaos doorhad. De kinderen die hier werden opgevangen, verschilden sterk van elkaar. Kinderen zoals ik, met een … [Lees verder]
Vanachter mijn bureau kijk ik de hele dag tegen de zwart-geel-rode vlaggen aan die boven de bouwplaats uitsteken. Het hoogste punt van de bouw van Kliniek-C3 is bereikt. Dit is de eerste van de nieuwe vleugels waarin ik over een maand of zes mijn intrek mag gaan nemen. Tenminste als ze me tegen die tijd uit mijn “gevangenis” loslaten. De laatste berichten zien er wat dat betreft goed uit. De VSSE schijnt een aantal arrestaties … [Lees verder]
Als ik Zorach en Velvel op de Keizerlei in Antwerpen was tegengekomen, had ik ze niet herkend. De ene met een bruine platte pet op zijn hoofd. De andere met een gebreide wollen muts. Zorach heeft zijn lange kaftan voor deze gelegenheid ingeruild voor een vale roodachtige trui. Velvel voor een geruit colbertje dat al heel wat stomerijen van binnen moet hebben gezien. Velvel loopt op een paar afgetrapte sandalen. Zorach op rubberlaarzen. Professor Zelig … [Lees verder]
Copyright © 2023 - De Vrijdagavond - Alle rechten voorbehouden | Logo-ontwerp: Françoise Nick