Joden en Israëli in Nederland: maak de borst maar nat. Ik vrees dat antisemitische incidenten feller en gevaarlijker zullen worden.
Woensdagmiddag luisterde ik om 14.00 uur naar Reshet Bet, de Israëlische radio. De nieuwslezer riep uit naam van Tsahal (het Israëlische leger) de inwoners van de stad Gaza op hun woonplaats te verlaten en naar het zuiden van Gaza te vluchten. Gaza is een stad met meer dan 700.000 inwoners.
In het zuiden van Gaza zullen zij volgens dit bericht, dat ook in het Arabisch werd uitgezonden, water, voedsel en medische verzorging krijgen. Het gaat dus volgens Israël om een humanitaire ontruiming van Gaza om aan de beschuldiging van genocide te ontsnappen.
Eind deze week zal het veiligheidskabinet definitief beslissen over de geplande grote aanval op Gaza. Meer dan 60.000 reservisten zijn opgeroepen om deze aanval vanuit de lucht en de zee kracht bij te zetten. Humanitair of niet, de verwoesting van deze grote Palestijnse stad zal breed en grimmig internationaal commentaar uitlokken. Ik verwacht dat anti-Israëlische en anti-joodse sentimenten zullen toenemen.
Thomas Friedman: Israël een pariastaat?
Nu is het al bedreigend in Nederland en elders op het Europese continent voor bekende Israeli. Zo weigerde het Radboudziekenhuis een bekende Israëlische arts toegang te verlenen wegens ‘veiligheidsrisico’s’. In Trouw werd gepleit Israëlische sporters te weren.
Gal Gadot, een populaire Israëlische filmster, heeft onder druk afgezien deel te nemen aan het filmfestival in Venetië. In de New York Times kwam de befaamde journalist Thomas Friedman dinsdag tot de conclusie dat Israël hard op weg is een pariastaat te worden.*
Amoz Oz, de invloedrijke Israëlische schrijver, voorspelde negen jaar geleden dat de bezetting en onderdrukking van de Palestijnen Israël uiteindelijk internationaal zal isoleren. ‘Een Palestijnse staat naast Israël is de enige uitweg’, betoogde hij. Dit geluid van vreedzame co-existentie met de Palestijnen is in een snel veranderend Israël overstemd.
Israël onder Netanyahu sluit de stichting van een Palestijnse staat ideologisch uit, ondersteund door militaire macht. Toen de regering Sharon in 2005 besloot Gaza volledig te ontruimen stemde Netanyahu, toen minister van Financiën, tegen. Een maand later trad hij af. Dat is een indicatie dat Netanyahu toen en ook nu vasthoudt aan zijn ideologische visie dat Gaza deel van Israël zal moeten uitmaken.
Indien dat de uitkomst van de doorgaande oorlog tegen Hamas is, met steun van Trump, komt Israël in een nog dieper isolement. Ik wil daarbij toch aantekenen dat de Soenni-Arabische wereld Israël wel bekritiseert, maar goede zaken doet met Jeruzalem.
*(red.) pariastaat staat voor geïsoleerd en verstoten door de wereldgemeenschap omdat het zich niet houdt aan internationale normen of afspraken.
Israëlisch gas voor Egypte en Jordanië
Onlangs sloten Egypte en Israël een gasovereenkomst ter waarde van 35 miljard dollar. Gas uit de gasvelden voor de Israëlische kust dat naar Egypte, maar ook naar Jordanië zal vloeien. De Israelisch militaire industrieën en hightech draaien, ook voor westers landen, op volle toeren en halen voor de schatkist miljarden dollars binnen.
Zo’n internationaal isolement heeft dus twee gezichten: emotioneel anti-Israël maar gelijktijdig pro-business. De waarneembare realiteit is zo: Duitsland overweegt geen motoren meer te leveren voor de Merkava tanks die hoge toeren draaien in het zand van Gaza.
In ons land viel de regering over de Gaza-problematiek, misschien gevolgd door België over dezelfde onderwerp.
Loyaliteit versus menselijkheid
De Gaza-oorlog – uitgelokt door een afschuwelijke Hamas-moordpartij op 7 oktober – is voor Israëli’s en diaspora joden een dagelijkse kwelling, een test van loyaliteit en menselijkheid. Zo voel ik het.
De tienduizenden Israëli’s die protesteren tegen de voortzetting van de oorlog geloven de premier niet. Zij roepen Netanyahu op een voorstel van Hamas voor een wapenstilstand van zestig dagen en uitwisseling van gegijzelden tegen Palestijnse gevangenen te aanvaarden. De demonstranten zijn er nu zeker van dat Netanyahu de nog levende gegijzelden opgeeft.
Zijn hoogste prioriteit is de illusie Hamas totaal te kunnen vernietigen en daarvoor de levende gegijzelden kennelijk als soldaten in dat gevecht zien.
Feestmaal
Het is pijnlijk voor de families van de gegijzelden dat tijdens de regeringszitting van dinsdag jl, volgens Israëlische bronnen, het laatste bemiddelingsvoorstel voor een bestand niet eens ter sprake kwam. De ministers hielden daarna volgens de radio Israël een feestmaaltijd in een nederzetting.
cover illustratie Françoise Nick
De politiek van de regering Sharon ‘vrede voor land’ was n.m.m. onverstandig. Vrede kan m.i. niet gekocht worden. Het heeft dus, lijkt mij, niet veel te maken met een ‘indicatie voor een ideologische visie’.