De beslissing van de Universiteit van Amsterdam om ‘voor onbepaalde tijd’ niet meer samen te werken met Israëlische universiteiten wordt geprezen als een ‘ethische beslissing’. *
Volgens mij gaat het niet om een stem voor vrede, maar om het etaleren van moraliteit.
Echte moed betekent dialoog financieren, humanitair onderzoek steunen en mensen aan beide kanten van een conflict helpen.
Een verklaring publiceren, zoals deze decanen en het College van Bestuur hebben gedaan? Dat is makkelijk. Het levert hun applaus op, maar heeft weinig tot geen impact op wat er in Israël en Gaza gebeurt.
* zie de verklaring van de UvA van 15 oktober 2025: Waarom wij voorlopig niet samenwerken met Israël.
Feiten veranderden consensus. Slogans niet.
De universiteit gebruikt als argument dat er een ‘wetenschappelijke consensus’ bestaat dat er genocide plaatsvindt. Maar consensus is geen feit. Het is een mening die getoetst moet worden. Ooit was de consensus dat de zon om de aarde draaide. Feiten veranderden dat. Slogans niet.
Recente analyses laten zien hoe betwist deze beweringen van genocide eigenlijk zijn, en hoe makkelijk politiek kan vervormen wat rigoureuze, juridische, op bewijs gebaseerde conclusies zouden moeten zijn.
Een van de ‘expertgroepen’ die gebruikt werd in het VN-rapport over de vermeende genocide was de International Association of Genocide Scholars – een groep waar je lid van kon worden voor dertig dollar en zonder bewezen expertise op het gebied. Dit toont hoe snel activisme zich kan voordoen als expertise. Een paar handtekeningen maken nog geen wetenschap. Bovendien is het enige internationale orgaan dat hierover kan oordelen het Internationaal Strafhof. Zij hebben nog geen uitspraak gedaan.
Algemene boycots zaaien verdeeldheid en zijn anti-academisch.
Ondertussen zijn algemene boycots van Israëlische universiteiten, inclusief wetenschappers die tegen hun eigen regering zijn, discriminerend, verdeeldheid zaaiend en anti-academisch.
Academische vrijheid betekent ideeën onderzoeken, niet mensen straffen vanwege hun nationaliteit. Universiteiten zouden moeten staan voor onderzoek, eerlijkheid en bewijs, niet voor ideologie vermomd als ethiek.
Zucht naar deugdzaamheid is gemakkelijk. Integriteit is moeilijk.
Reflectie vanuit Joods perspectief
Onlangs werd ik door EW verzocht te reflecteren op de ervaring van het leven en werken als Joodse persoon in Nederland gedurende de oorlog in Israël en Gaza.*
Hieronder deel ik enkele van mijn overwegingen:
“Sinds die duistere zevende oktober heb ik opvallend weinig gehuild. Maar toen ik vernam van het vredesakkoord, heb ik gehuild uit hoop en opluchting, doch nog niet uit vreugde.
Die vreugde kan slechts intreden wanneer alle levende gijzelaars herenigd zijn met hun families en de overledenen met respect ter aarde zijn besteld, en wanneer het lijden in Gaza eindigt.
Tevens ervaar ik een naar gevoel. De haat jegens Israël is in het Westen tot een obsessie geworden. Eeuwenoude complottheorieën krijgen nieuw leven ingeblazen. Hamas heeft de propagandaoorlog gewonnen en antisemitisme is genormaliseerd. Ik hoop dat dit vredesakkoord deze emoties zal temperen, maar helaas is antisemitisme niet afhankelijk van het conflict.”
Het is een diep emotionele periode waarin persoonlijke gevoelens en professionele verantwoordelijkheden moeten worden afgewogen. Het interview in EW bood de gelegenheid om openlijk te spreken over hoop en angst.
* zie het hele artikel in EW over verschillende stemmen in Nederland na twee jaar oorlog.
cover: ‘Globalize Intifada’ stond op een spandoek op de Gerrit Rietveld Academie tijdens de open dagen, 2024. Hier in spiegelbeeld gefotografeerd door Bloom
Geef als eerste een reactie