Stel je voor: je zit in een volle wachtkamer, van alles wacht maar niemand heeft geduld. Dus iedereen heeft een kort lontje. Vrouw 1 spreekt in haar telefoon met de speaker aan zodat iedereen kan meegenieten. Of je wilt of niet, je hoort de conversatie, dat doet vrouw 2 ook en gaat ongevraagd eitses (advies) geven: “Ik heb hetzelfde meegemaakt en zeg tegen de dokter dat ie dat medicijn moet geven.” Wellicht heel lief bedoeld, … [Lees verder]
Op een mooie zomeravond zit ik enige jaren geleden met een kennis een hapje te eten op het terras van Brasserie Bark, een visrestaurant in de Amsterdamse Van Baerlestraat. Helaas bestaat deze Brasserie niet meer. Aan een tafeltje naast ons zit een goed uitziende man, midden in de veertig, met een charmante dame van ongeveer dezelfde leeftijd. Zij krijgen onenigheid tijdens het eten. Hij: Ik ga mijn dochter halen, het is zo’n mooie avond. Nee, … [Lees verder]
Mijn vrouw Tali en ik hebben niet altijd dezelfde smaak, misschien bijna nooit. Zo hou ik van sport kijken in het bijzonder van voetbal en zij niet. Zij houdt van Belgische series waar ik niet aan begin. Zij houdt van winkelen, ik niet en ga zo maar door. Een ding hebben we gemeen, de muziek, we houden van dezelfde muziek eigenlijk al dertig jaar. We houden van chassidische muziek, of het nou vrolijke of langzame … [Lees verder]
De spanning is weg, we kunnen in alle rust zonder ons teveel op te winden naar de eindstrijd kijken tussen Engeland en Spanje. Dat is nu, in 1995 maakte ik een spannender avontuur mee. Toen ik zestien jaar was, woonde ik op het Stadionplein vlakbij het Olympisch Stadion. Ik kende de portier, ik had een valse perskaart en bezocht alle internationale wedstrijden. In De Meer ben ik nooit geweest. Mijn vader was ook geen voetbalfan. … [Lees verder]
Copyright © 2023 - De Vrijdagavond - Alle rechten voorbehouden | Logo-ontwerp: Françoise Nick