Grüss Gott, kan ik gezellig bij je komen zitten? Doodmoe kwam ik terug van mijn werk in München in mijn hotel, mijn tweede huis De Bayerischer Hof. Achter mijn hotel in de Pfannerstrasse is een kleine, zeer goede Japanner. Het is zes uur, voor München veel te vroeg om te gaan eten. Het restaurant was nog leeg. Aan de bar zat een man te eten. Heeft u er bezwaar tegen als ik naast u kom … [Lees verder]
Vorige keer vertelde ik hoe ik betrokken raakte bij de Stichting Eerherstel Joodse Begraafplaats Zeeburg. En hoe met Marokkaanse hulp de eerste opknapbeurt plaatsvond. Het heeft mijn leven verrijkt, schreef ik. Onder meer door de kennismaking met de bekende Amsterdamse ondernemer Frans Stuy.Hoe ligt Zeeburg er vandaag bij? Er zijn ruim veertig vrijwilligers die zich om beurten tweemaal per week inzetten om bebossingen weg te halen, grafstenen te ontdekken die onder het oppervlak zijn verdwenen … [Lees verder]
Bij hole 19 vraagt mijn golfmaatje Marcel of ik iets weet van Zeeburg. Ik had geen weet dat er een Joodse begraafplaats Zeeburg bestond in Amsterdam. Hij vroeg me om in het bestuur te komen. Marcel en ik kennen elkaar al heel lang, maar kennen elkaar niet echt goed. Ik kijk hem schaapachtig aan. Ik? Zeeburg? Begraafplaats? Daar zat ik net niet op te wachten. Nou, ik dacht het niet Marcel. Nooit van gehoord, maar … [Lees verder]
Tamara en ik besloten onze vakantie in Israël door te brengen. Omdat we niet tevreden waren met ons hotel verkasten we naar de Four Seasons in Natanja. We kregen een kamer op de veertiende verdieping. Het werd Jom kipoer. Er was sjoel in het gebouw. De Kol Nidrei dienst was prachtig. De volgende morgen was er na het Moesaf-gebed een lange pauze. Tamara was met de baby aan het wandelen. Plotseling zag ze veel militair verkeer … [Lees verder]
Copyright © 2023 - De Vrijdagavond - Alle rechten voorbehouden | Logo-ontwerp: Françoise Nick