Stichting Gilat

Ze kwam met twee grote tassen de lift van het ziekenhuis binnen. Ze leek zeker eind tachtig, misschien ouder.  Haar uiterlijk verraadde dat ze zo uit de Geula/Mea Shearim-buurt kwam: een hoofddoek om haar hoofd, een vriendelijk en zacht gezicht.  Het ziekenhuispersoneel in de lift leek haar te kennen en knikte haar liefdevol toe. Toen we de lift uit moesten, wilde ze zuchtend haar tassen oppakken. “Zal ik u even helpen? Waar moet u naartoe?” … [Lees verder]

Maandag 25 Mei was het de sterfdag van onze dochter Gilat terwijl we twee dagen later haar jaartijd hadden. Al zestien jaar hebben we van Pesach tot aan Sjavoeot onze eigen Omertelling en verdriet, want op de tweede dag Pesach werd ze opgenomen in het ziekenhuis om niet meer thuis te komen. Onze rouwperiode eindigde met Sjavoeot zeven weken later. Alhoewel, rouwen stopt nooit, iedere dag huil ik om haar, maar iedere dag lach ik … [Lees verder]