Onze Soeka
Ik had een soeka gebouwdvan een paar restjes hout.Het dak was zo lek als een mandje:op de panlatten lagslechts een handjevol schach,geplukt om de hoek op ’t landje. Toen op Erev Sjabbatin mijn soeka ik zat,woei de nachtwind er vrolijk en lustig. Maar kalm hief ik het glas,maakte kiddoesj en alrasbrandden de kaarsen weer rustig. Mijn dochter kwam ook –ze zag bleek als een spook –met de kugel in haar trillende handen.“Ach vader,” sprak zij,“kom toch binnen met mij,of je zult met je soeka verbranden!” “Doe, mijn kind, niet … [Lees verder]