We hebben een postbode. Zij is, denk ik, achter in de vijftig. Het is een hele kwieke dame die in sneltreinvaart van het ene huis naar het andere vliegt. Zij is niet bij te benen. Ongeveer een jaar geleden kom ik op sjabbatochtend na de sjoeldienst onze straat inlopen. In de verte zie ik onze postbode als in een marathon de post bezorgen. Ik kom in de buurt van ons huis, bij huisnummer 14, een … [Lees verder]
In de jaren zeventig werd ik partner in het bedrijf van mijn vader. We hadden een groothandel in diamant en edelstenen, een goudsmidsatelier en een kantoor op de oude Diamantbeurs. Handelaren en juweliers waren onze klanten. Oud-diamantslijpers kwamen regelmatig goederen aanbieden, zij fungeerden als makelaar (tussenpersoon), kregen goederen mee van diamantfabrikanten die werden verhandeld op de zaal van de Beurs van den Diamanthandel of op een van de kantoren. Op een gegeven moment komt Elie … [Lees verder]
In de eerste klas van het Maimonides Lyceum had ik een leraar wiskunde. Zijn naam was Klinkert, een man met een typisch Indisch uiterlijk. Zoals velen verliet Klinkert Indonesië in de jaren vijftig na de soevereiniteitsoverdracht in 1949 van Nederlands-Indië aan Indonesië. Veel mensen voelden zich niet meer veilig of zagen hun toekomst niet meer verzekerd in het nieuwe Indonesië. Klinkert was een uiterst sympathieke man, hij zag er goed uit en had veel humor. … [Lees verder]
Oom en tante Grimme waren altijd in mijn jonge leven aanwezig, evenals Piet en Annie Nootebos. In mijn prille leven groeide ik op met deze vier voor mij belangrijke mensen. Mijn moeder, Sala Bracha Kleinberger, was samen met haar vader Reb Aron Kleinberger ondergedoken in Alkmaar, in de Asterstraat nummer 7. Een kleine arbeiderswoning in een kleine straat vlak bij het spoor. Ome Siem Grimme werkte bij het spoor. Hij zat in het verzet. Iedere … [Lees verder]
Copyright © 2023 - De Vrijdagavond - Alle rechten voorbehouden | Logo-ontwerp: Françoise Nick