Teheran kan wel vliegen, maar niet kijken

illustratie bij Salomon analyseert: Françoise Nick

De Amerikaanse president Joe Biden heeft via zijn staf laten weten niet op de hoogte te zijn geweest van het Israelische bombardement op het Iraanse consulaat in Damascus. 

De Amerikaanse openbaarmaking van deze informatie kan niets anders betekenen dan dat Biden ontstemd is over deze Israëlische aanval. Het druist in tegen Amerikaanse diplomatieke inspanningen om de escalatie van de mini-oorlog tussen Israël en Hezbollah te voorkomen. 

Met presidentsverkiezingen in november dit jaar op de Amerikaanse politieke agenda is Joe Biden beducht voor het uitbreken van een grote oorlog tussen Israël en Hezbollah waarbij ook Iran betrokken zou kunnen worden.      

Teheran heeft bevestigd dat Hassan Mandavi, commandant van de Al-Quds* strijdgroepen in Libanon en Syrië, bij de aanval in Damascus werd gedood. Iran heeft Israël harde wraak aangezegd.

Technologische prestatie

Afgezien van waarschijnlijk ernstige complicaties van deze Israelische uithaal naar Al-Quds is het een grote technologische prestatie de Al-Quds commandant in het consulaat te identificeren. Met een precisie raket is hoogstwaarschijnlijk het Iraanse consulaat in het centrum van Damascus volledig vernietigd.

De geschiedenis leert dat het elimineren van kopstukken van terroristische organisaties nauwelijks of geen effect heeft op hun strijdvaardigheid. Er zijn altijd ondergeschikten die het stokje over nemen.

De komende uren of dagen zullen uitwijzen of het elimineren van de Al-Quds commandant tot verdere escalatie van de vijandelijkheden tussen Israël en Hezbollah zal leiden.  

Achter de Litani-rivier

Israëls militaire en politieke leiders hebben er geen geheim van gemaakt dat het verdrijven van Hezbollah nabij Israëls noordelijke grens met Libanon tot achter de rivier Litani onvermijdelijk is. 

Dat is de les die Israël van de Hamasoverval op 7 oktober op het zuiden van Israël heeft geleerd.

Op bijna 20 kilometer van de grens met Israël, achter de Litani rivier, is Hezbollah geen onmiddellijk gevaar voor het noorden van Israël. Dan kunnen de honderdduizend Israëli’s, die hun huizen in het grensgebied hebben moeten verlaten, naar hun woonplaatsen terugkeren.

Wraakactie Iran

Dit scenario kan heel anders uitpakken als Iran zich aan de zijde van Hezbollah schaart en een grote wraakactie tegen Israël uitvoert.

In dat geval zou het doden van de Al-Quds commandant in Damascus tot een grote oorlog in het Midden-Oosten kunnen leiden.

Het is ook op het militaire hoofdkwartier in Tel-Aviv bekend dat Iran over bestuurbare langeafstandsraketten beschikt. Iran lanceerde immers een raket met succes de ruimte in. Ook in het arsenaal van Hezbollah bevinden zich raketten die het hele grondgebied van Israël bestrijken.

Verblinden

De aanslag in Damascus is ook een waarschuwing aan het adres van Teheran dat hoogwaardige Israelische technologie in staat is het Iraanse raketsysteem te verblinden.

Met andere woorden Teheran kan wel dreigen maar heeft te maken met militaire Israelische high-technology die het voeren van een raketoorlog tegen Israël riskant maakt. Israël zou in staat zijn met kennis van de codes de Iraanse raketten stuurloos te maken. Ze kunnen wel vliegen, maar niet ‘kijken.’ Dat is mijn visie op de situatie.


 *Al Quds is de militaire tak van de beweging Palestijnse Islamitische Jihad.

cover illustratie Françoise Nick

Over Salomon Bouman 140 Artikelen
Salomon Bouman studeerde internationale betrekkingen aan Science Po in Parijs en aan de Johns Hopkins University in Baltimore, VS. Hij heeft lang in Israël gewoond en werkte daar 37 jaar als correspondent, onder andere voor NRC-Handelsblad. Zijn zoon en dochter en zijn kleinkinderen wonen nog steeds in Israël. Tegenwoordig schrijft hij columns en boeken. Van zijn hand verschenen Israël tussen hoop en vrees (Amsterdam University Press) en Ontmoeting en misverstand (Amphora Books).

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*