Kaddisj bij een leeg graf

tekening met acht kaarsjes en magen david in het midden

Het is 5 januari, een datum die me tot vorig jaar niet veel zei. Sinds vorig jaar heeft deze dag echter een speciale betekenis voor me gekregen.

Tamir Adar, een 38-jarige vader van twee kinderen, werd op deze dag officieel dood verklaard. Op 7 oktober vertrok hij vanuit zijn huis in kibboets Nir Oz, gekleed in legeruniform. Eerst bracht hij zijn vrouw en kinderen in veiligheid in een schuilkelder. Daarna ging hij op weg – om nooit meer terug te keren.

Pas op 5 januari werd hij officieel doodverklaard. Ik had me opgegeven als vrijwilliger om kaddisj voor hem te zeggen. Hoewel later bleek dat hij al op 7 oktober was overleden, besloten de rabbijnen dat ik een jaar lang kaddisj moest zeggen vanaf de datum van zijn officiële doodverklaring.

Gegijzeld in Gaza

Tamir heeft geen graf, want zijn lichaam wordt nog steeds gegijzeld in Gaza. Ik had gehoopt dat zijn lichaam in de loop van het jaar zou worden teruggegeven, maar dat is helaas niet gebeurd. Als dat wel zo was, had ik zijn begrafenis kunnen bijwonen en contact kunnen opnemen met zijn familie. Nu vond ik dat te opdringerig.

Helaas weet ik nu, een jaar later, nog steeds even weinig over Tamir als toen. Zijn grootmoeder, Yaffa Adar (85), een Holocaustoverlevende, was ook gegijzeld, maar werd later vrijgelaten. Misschien herinneren jullie haar: die bejaarde vrouw in een golfkarretje. Zij kwam terug, maar haar kleinzoon niet. Je moet dus eerst de oorlog overleven, gegijzeld worden, en dan ook nog je kleinzoon verliezen.

Plek om te herdenken 

Stoppen met kaddisj zeggen laat altijd een leeg gevoel achter. Ik had zo gehoopt dat ik kaddiesj bij zijn graf had kunnen zeggen, dat had het wat draaglijker gemaakt. Nu voelt het nog leger. Toch ben ik dankbaar dat ik op mijn manier deze nesjama (ziel) heb kunnen begeleiden.

Laten we hopen en bidden dat Tamir in 2025 eindelijk een graf krijgt, zodat zijn familie een plek heeft om hem te herdenken. Dit is slechts één verhaal, maar er zijn duizenden van dit soort verhalen.

Het verhaal van Yaffa Adar,Tamirs oma

Over Jair Eisenmann 46 Artikelen
Jair Eisenmann is vader en echtgenoot en geboren en getogen in Amsterdam. Jair is ondernemer in de farmaceutische industrie. Binnen joods Amsterdam heeft hij in vele besturen gezeten onder andere bestuur NIHS en hij is medeoprichter van AMOS. Hij was jarenlang actief in de Amsterdamse politiek als deelraadslid van de VVD en later als vice voorzitter VVD Amsterdam. Jair was vooral medeoprichter, en nu voorzitter, van de Stichting Gilat die theatervoorstellingen organiseert in kinderziekenhuizen in Nederland en Curaçao. Sinds drie jaar woont hij in Jeroesalajim.

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*