Vorige week vlogen we van New York naar Tel Aviv. Naast ons stond een druk mannetje dat deed alsof de EL AL-incheckbalie van hem was.
“Wat een druktemaker”, zei ik tegen de beveiligingsmedewerker. “Dat mag”, antwoordde ze. “Hij heeft de halve vrachtafdeling volgestopt met spullen voor goede doelen.”
Sinds 7 oktober heeft EL AL de regel dat alle spullen voor goede doelen gratis mee mogen.
“Vanuit New York is het dagelijks bij iedere vlucht,” vertelde de EL AL-medewerkster, terwijl ze ons de gebruikelijke vragen stelde.
Het deed me beseffen dat Amerikanen bijzondere mensen zijn. Ja, ze zijn luid, en ze hebben net een hele luide president gekozen (dat past prima bij elkaar), maar als het op Tsedaka (liefdadigheid) aankomt, zijn ze heel bijzonder.
Dat zit in hun DNA. Als je de mooiste musea in New York bekijkt, zijn die bij elkaar gedoneerd. Het moet er dan wel allemaal luid en duidelijk bij staan, maar ze doen het toch.
Waar wij denken: “Dat is een taak van de overheid,” denkt de gemiddelde Amerikaan: “We doen het zelf wel.”
Miljarden naar Israël
Ook de ziekenhuizen zijn allemaal vernoemd naar rijke (ex-)inwoners. Hetzelfde geldt voor de Joodse gemeenschap in de VS. Het afgelopen jaar zijn niet miljoenen, maar miljarden naar Israël gegaan. Een rijke familie besloot hun jaarlijkse donaties (normaal honderd miljoen dollar) in 2023/24 te verdubbelen met nóg eens 100 miljoen. En deze familie is geen uitzondering.
We mogen niets minder dan respect hebben voor deze vrijgevigheid. Israël had er een stuk slechter voor gestaan zonder deze ‘rare’ mensen.
Afgelopen jaar had ik een gesprek met een vriend over onze stichting en dat ik voor Israël geld wil ophalen.
“Hoeveel heb je nodig?” vroeg hij. Wij Nederlanders vinden dat moeilijk, maar ik noemde toch het bedrag. Hij keek zijn ogen uit. “Dat doen we tijdens een lunch door de week,” zei hij lachend.
Dat geloof ik direct. Maar wat ook typisch Amerikaans is: hij beloofde een lunch te organiseren. Hij moet me nog terugbellen.
Toch alleen maar respect, in het algemeen.
cover: Talma Joachimsthal
Geef als eerste een reactie