Dit volgende stuk is een erotisch verhaal. Het is een ode aan koosjere seks en vrouwelijke seksualiteit. Voor mensen die deze disclaimer al pikant vonden, stop nu met lezen. We doen het omdat het van ons opperwezen moet. Het hoort bij onze wetten. Ik bedank onze vader in de hemel dat ik een orthodoxe Jood mocht worden. Want die gast is slim, die Eeuwige. Koosjere seks is fantastisch. Het is de heilige graal voor het … [Lees verder]
Tijdens een van onze bezoeken aan Jeruzalem zaten mijn vrouw Tamara en ik aan het ontbijt in het King David Hotel. Ik zat met mijn rug naar de ingang. Tamara zegt “weet je wie de zaal binnenkomt”? Nee ik heb geen ogen in mijn achterhoofd. “Het is Dr. Ruth”. Even later loopt een heel kleine vrouw langs onze tafel helemaal naar achteren. “Wil je haar bij ons aan tafel hebben”? vraag ik in mijn onschuld, … [Lees verder]
De Henri Polaklaan was mijn lievelingsstraat. Ik groeide op in, zoals men beweerde, de mooiste laan van de Amsterdamse Plantagebuurt. Wij woonden op nummer 42A, het eerste huis tegenover Artis. Het was een hoekpand op de tweede en derde verdieping naast de kerk: de Hersteld Apostolische gemeente. Als je voor het eerst in ons trappenhuis kwam, dacht je dat je de hemel inliep, zo steil was de trap naar onze woning op tweehoog. Ik had … [Lees verder]
Sterft iemand die ons zeer na staat, dan is er in de ontwikkelingen van de eerstvolgende maanden iets waarvan we menen te merken dat – hoe graag we het ook met hem gedeeld hadden – dit zich alleen zo kon ontplooien omdat hij ver weg is. We groeten hem voor het laatst in een taal die hij al niet meer begrijpt. [Walter Benjamin – Einbahnstrasse (1928) / Eenrichtingstraat (1994), vertaling Paul Koopman] __ __ __ … [Lees verder]
Copyright © 2023 - De Vrijdagavond - Alle rechten voorbehouden | Logo-ontwerp: Françoise Nick