Chaim, het lijden is uit zijn gezicht verdwenen
Zittend op een knalblauwe fiets houdt hij zich in evenwicht met een voet op het trottoir. Baggy spijkerbroek, hoofd net niet kaalgeschoren waardoor de grijze haren opvallen. Zijn ogen lichten op. Ik draai het raampje van de auto open en vol enthousiasme roept hij me toe: “Hoe vind je hem, gave kleur hè en hij rijdt me toch lekker joh. Geruild met een buurjongen, omdat ik hem geholpen heb met zijn PC.” Ik zie dat … [Lees verder]