Bling bling archeologie met de blik op het Oosten in het Israel paviljoen

Het is esthetisch, maar niet direct te plaatsen. Het werk zelf blinkt je tegemoet, zonder je te overrompelen. Het licht in het paviljoen is gedempt, behalve de kobaltblauwe accenten in het interieur. Je wordt stil van een verwarrende schoonheid, een schoonheid die ook niet persé mooi lijkt te willen zijn.

De archeologische vondsten waaruit de schilderijen bestaan zijn ook niet bepaald logisch geordend. Zo zie ik resten edelmetalen uit Afghanistan, Turkije, Syrië, Egypte en ‘wellicht Iran’ zoals in de toelichting staat. Vondsten uit verschillende eeuwen schijnbaar willekeurige aan elkaar gemonteerd, soms priegelig klein. Met hier en aan een getekende toegift van de kunstenaar zelf.

De grote doeken zelf hebben vormen die onze blik uitdaagt. Het lijken 3D objecten, maar dichtbij gekomen zie ik dat dit meestal een illusie is. Alle archeologische artefacten blijken kopieën te zijn van de collectie van de Brits-Joodse kunsthistoricus David Storm Rice (1913-1962) die zich specialiseerde in Islamitische kunst.

Zo komen vele werelden bijeen in het Israel Paviljoen in Venetië.

Met opzet veroorzaakt Ilit Azoulai, de kunstenaar die dit jaar Israel vertegenwoordigt op de Biënnale van Venetië, deze verwarring. Ik zie doeken in vreemde vormen met schijnbaar oude objecten die kopieën blijken te zijn die er authentiek uitzien, met soms een twist die je weer helemaal afhalen van die behoefte aan ‘authenticiteit’. Op deze complexe wijze richt Azoulai haar blik af van de Westerse kunstcanon, en de daarbij ingebakken manier van ordenen en kijken. Zekerheden als ‘wat is goed’, ‘wat is waardevol’, ‘wat hoort bij elkaar’ en ‘waar is de vrouw’ worden in Queendom onderzocht. 

Hieronder een impressie van de tentoonstelling Queendom.

Queendom is een neologisme net als (Malkut) מלכוּת en het Arabische ملكوت – alles wordt onderzocht door Ilat Azoulai in het Israel paviljoen. Het paviljoen zelf, in de Giardini van de Art Biënnale, construeerde ze ook opnieuw. Het Westers-modernistische gebouw kreeg een Arabische poort aan de achterzijde en een fontein met eenvoudige lage krukken eromheen. Zittend in deze semi-patio, omzoomt door het weelderige Italiaanse groen, waan je je al snel in een intieme Marokkaanse binnenplaats. 

Ilit Azoulai werd in 1977 geboren in Jaffo in een Marokkaans-Israelisch gezin. Al snel na haar studie aan de Betsalel Academie in Jeruzalem wordt haar werk ontdekt en kan ze tentoonstellen in Israel en de US, gevolgd door een groot aantal Westerse landen. Veel werk van Azoulai (die nu in Berlijn woont) bestaat uit collages waarin ze culturele en alledaagse materialen herordent en zo met elkaar confronteert. Zoals in de installatie ‘Regarding Silences’ nu te zien in het Centrum voor Hedendaagse Kunst in Tel Aviv. 

Meer over leven en werk van op haar website: Ilit Azoulai.

Venice Art Biennale is tot 27 november te zien in de Giardini en de Arsenale. Daarnaast zijn in talloze paleizen Israelische kunstenaars te zien. Zoals Chen Peiper, met haar glazen covic-maskers zie mijn bespreking in De Vrijdagavond. Peiper is evenals Ana Huberman Lazovsky, Ariele Wertheimer en Ronit Keret te zien in de tentoonstelling Personal Structures in Palazzo Bembo en Palazzo Mora, beide paleizen zijn vlakbij de Rialtobrug.

cover: Queendom Paneel #4 van Ilit Azoulai, foto: Bloom