Gisteravond kwamen we een bekende Israëli tegen. Tali en ik waren allebei niet erg onder de indruk en concludeerden dat we niet snel starstruck zijn. We vroegen ons af wie we echt zouden willen ontmoeten, levend of niet. Tali had meteen een naam paraat: Steve Jobs, zei de Apple-adept. “Die man is zo briljant geweest, hij heeft de wereld veranderd.” Ik moest het antwoord schuldig blijven. De volgende ochtend, vlak voor sjoel, las ik een … [Lees verder]
Aan alles merk je dat het nog maar een paar weken duurt voordat Rosh Hashana begint. De Sefardiem zeggen al de hele maand Selichot (speciale gebeden om vergiffenis te vragen), ’s avonds of voor het ochtendgebed, terwijl de Asjkenaziem pas op de zondag voor Rosh Hashana beginnen.* “Jullie hebben het meer nodig dan wij,” plaag ik mijn Sefardische vriend. Iedere avond stroomt de Kotel vol voor de Selichot. Selichot als begin mooie dagen Op de … [Lees verder]
Mijn ouders zaten jarenlang in Nederland bij de Chevre Kediesje. Dit is een aparte groep mannen en vrouwen die samenkomen wanneer er iemand in de gemeenschap overlijdt. De mannen wassen de mannen ritueel, en de vrouwen doen hetzelfde voor de vrouwen. Dit gebeurt in volledige stilte, en ze worden opgeroepen bij nacht en ontij om deze mooie mitswe te vervullen. Deze ultieme daad wordt ook wel een chesed shel emet genoemd, omdat degene die gewassen … [Lees verder]
Vandaag brachten we namens AMOS samen met de Mizrachi een bezoek aan het zuiden.* Al bijna een jaar schrijf ik over het zuiden van Israël en nog nooit heb ik het met mijn eigen ogen gezien. Yael is een stoere vrouw die na tien maanden weer terug is in haar huis op vijftig meter van de grens met Gaza. “Ik voel me nu hier veiliger dan in Tel Aviv. Geen idiote verkeerssituatie”, zegt de dorpsvrouw … [Lees verder]
Copyright © 2023 - De Vrijdagavond - Alle rechten voorbehouden | Logo-ontwerp: Françoise Nick