Met Va’era begint het verhaal van de Exodus in volle kracht. God grijpt in door middel van een reeks wonderbaarlijke en onmiskenbare tussenkomsten.
Mosje wordt door God aangespoord om opnieuw naar Farao te gaan en hem te vragen het Israëlische volk vrij te laten. Mosje en zijn broer Aharon brengen Farao Gods boodschap, maar Faro weigert herhaaldelijk, ondanks de waarschuwingen. Als gevolg hiervan stuurt God tien plagen over Egypte, als straf voor Farao’s hardnekkigheid en onrechtvaardigheid.
Plaag na plaag wegens hardnekkigheid
In onze parsje worden de eerste zeven plagen beschreven. De plagen beginnen met de rivier de Nijl die in bloed verandert, gevolgd door een plaag van kikvorsen, zandvlooien, kleine schadelijke dieren, evenals de pest die het vee treft. Daarna komen er huidontstekingen, een plaag van hagel, en een plaag van sprinkhanen die de overgebleven gewassen vernietigt. Keer op keer blijft Farao hardnekkig weigeren om het Joodse volk vrij te laten, ondanks de enorme schade die de plagen veroorzaken. Dit herinnert ons aan de kracht van volharding, zowel aan de kant van het volk Israël als aan de kant van de tiran die zijn eigen ondergang tegemoet gaat.
Toen en nu: zoveel ellende had voorkomen kunnen worden
Mijn gedachten dwalen af naar de actualiteit. Hoe vergelijkbaar is de situatie met Gaza, waarin keer op keer hardnekkig wordt geweigerd de Joodse gijzelaars vrij te laten, ondanks de enorme schade die het gebied heeft getroffen. Hoeveel schade en ellende had toen en nu voorkomen kunnen worden door het Joodse volk vrij te laten? Zoals destijds Farao verantwoordelijk was voor het zaaien van dood en verderf door Hemels ingrijpen, zo is het volstrekt helder dat de terreurorganisatie Hamas aansprakelijk is voor alle doden en schade in Gaza.
Laat Ze gaan! Eerste gijzelaars vrij
Deze week zijn na 471 dagen van onbeschrijfelijke hel, de eerste drie Israëlische gijzelaars vrijgelaten: Romi Gonen, Emily Damari en Doron Steinbrecher. Komende zaterdagavond worden vier vrouwelijke gijzelaars vrijgelaten en daarna de overige 26 gijzelaars. Als alles volgens de afspraken verloopt, zullen in de vervolgfasen de overige 61 gijzelaars worden vrijgelaten. Dit nieuws brengt hoop en herinnert ons aan het belang van vastberadenheid in het streven naar gerechtigheid en vrijheid, zelfs in de donkerste tijden.
Volgende week komen de laatste drie plagen en het begin van de uittocht van Egypte aan bod, en de week erna, met het lied van de Rietzee, de climax van de bevrijding. Dit verhaal blijft relevant, want het herinnert ons aan de strijd tegen onderdrukking en de uiteindelijke overwinning van vrijheid en rechtvaardigheid. Ik davven en zie uit naar de terugkeer van alle gijzelaars in de komende weken.
Deze plagen tonen de macht van God, die niet alleen de natuur naar Zijn hand kan zetten, maar ook de onoverwinnelijke kracht kan breken van Egypte, de leider van de oude wereld.
De dramatiek van het verhaal benadrukt de tegenstelling tussen de Goddelijke macht en de menselijke hardnekkigheid als Farao weigert te buigen voor de wil van God. Parasjat Va’era zet daarmee de toon voor de verdere ontplooiing van de Exodus, waarbij de ultieme bevrijding van het Israëlische volk dichterbij komt. Het is een tijd van hoop, reflectie en verlangen naar gerechtigheid.
Overduidelijke Parallellen
In de huidige situatie in Israël, waarin we te maken hebben met de nasleep van de oorlog en de voortdurende strijd tegen terreur, kunnen we ook algemene parallellen trekken.
De hardnekkigheid van Farao in zijn weigering om het volk Israël vrij te laten, herinnert ons aan de obstakels waarmee Israël vandaag de dag te maken heeft in zijn strijd voor veiligheid en vrede. De dreiging van een nucleair Iran, voortdurende terreuraanslagen, raketaanvallen en andere veiligheidsrisico’s maken duidelijk hoe complex het is om een oplossing te vinden voor de regionale conflicten. Deze uitdagingen benadrukken de voortdurende strijd om stabiliteit te bereiken in een omgeving waar vijandigheid en geweld dagelijks aanwezig zijn.
Toch blijft het Joodse volk vasthouden aan de hoop op vrede en vrijheid, net zoals het volk van Israël in Egypte volhield in zijn verlangen naar bevrijding. De terreur van Hamas en andere extremistische Palestijnse terreurorganisaties, met het Ayatollah-regime van Iran aan het hoofd ervan, vormt een hedendaagse ‘Farao’: die vasthoudt aan zijn harde houding, ondanks de enorme menselijke prijs die wordt betaald.
In deze context blijft het verlangen naar verlossing en vrijheid een fundamenteel uitgangspunt, net zoals in de tijd van de Exodus, waarin de bevrijding van het Joodse volk uiteindelijk plaatsvond ondanks de enorme obstakels die hen te wachten stonden.
Zelfs te midden van de moeilijkste omstandigheden, of juist vanwege die omstandigheden, zullen we hopelijk binnenkort de verlossing zien, net zoals toen.
Sjabbat sjalom!
Geef als eerste een reactie