Professor Zelig Zelmanovitch

Professor Zelig Zelmanovitch is een roman in afleveringen door Lody B. van de Kamp
Professor Zelig Zelmanovitch

Deel 15: Gelukkig zie ik niemand die me kent. ‘Hét lied voor de Jiddisje moeder, “Mein Jiddisje mamme”.

3 juni 2021 Lody van de Kamp 0

Sjabbes 13 juni 1938 Het lukt me niet in sjoel om mee te doen. Ik ben veel te zenuwachtig. Natuurlijk ken ik mijn parsje, zelfs bijna uit mijn hoofd. En toch zit ik te bibberen op de bank. Als het maar goed gaat. Straks ben ik wanneer het eenmaal zo ver is ineens alles vergeten. Maar dan hoor ik de chazzen luidkeels roepen  ‘Jangamout rabbi Sjimngoun ben rabbi Chajim!’ ‘Staat u op rabbi Simon, de … [Lees verder]
Professor Zelig Zelmanovitch

Deel 14: Naast hem een man met een dikke zilveren ketting om zijn nek. Dat is de burgermeester.

26 mei 2021 Lody van de Kamp 0

10  juni 1938 Het duurt nog twee weken tot mijn barmitswe. De tijd kruipt voorbij. Maar deze avond mag best iets langer duren dan anders. Helemaal aan de rand van Amsterdam, of eigenlijk heet het hier al geen Amsterdam meer, gebeurt er iets bijzonders. Na een lange fietstocht sta ik met papa en mama in de nieuwe sjoel van Nieuwer Amstel 1 Vanavond wordt hier voor het eerst in de geschiedenis sjoeldienst gehouden. En dat … [Lees verder]
Professor Zelig Zelmanovitch

Deel 13: ‘Kale Zeligje stond net hier op de hoek de kolen op zijn karretje op te porren’.

20 mei 2021 Lody van de Kamp 2

12 februari 1938 ‘Mapach, pasjto, zokeif godoulhohoul…’ Rebbe de Wolff herhaalt met zijn schorre stem voor de vijfde of de zesde keer de zangtonen die bij de woorden in de Touro horen. Nu is het mijn beurt. Ik probeer het op dezelfde noten als rebbe de Wolff ‘Mapach, Pasjto, zokeif godouhohoul’.  ‘Nou jongen, ik hoor dat jij zangtalent hebt. Dat heb je vast van je vader meegekregen. Die Jigdal 1, die jouw vader zo vaak  … [Lees verder]
Professor Zelig Zelmanovitch

Deel 12: ‘Gotte, gotte got, wat ziet meneer ‘r sjiek uit. Ben je al professor?’

12 mei 2021 Lody van de Kamp 0

‘Tijd voor het Uitverkoren Volk om huiswaarts te gaan’, September 1937 De hele zomervakantie ben ik doodnerveus. Elke dag krijg ik meer spijt over waar ik aan begonnen ben. Natuurlijk  had ik nooit naar de Tolstraat moeten gaan om meneer Asscher te spreken. Ik had me gewoon moeten schikken in het lot zoals papa en mama dat ook doen. Geen werk, geen centen. Dan had ik nu na de vakantie samen met de vriendjes van … [Lees verder]