Zondag ben ik er afgereden in de sprint. Ruben & Ashley waren sneller op de laatste meters. Ik kwam te vroeg op kop, maar dat mag geen excuus zijn driehonderd meter voor de meet. De lotgevallen van sportief Jodendom.
Zondag fietste de grootste joodse fietsclub van Nederland, Maccabi Cycling Club (MCC) weer na de verplichte Covid-pauze. Als dartelende veulens die na maanden weer de wei in mogen vertrokken zo’n veertig man en één vrouw (er wordt nog gescout naar meer vrouwelijk talent) voor een tochtje Amsterdam en omstreken. We reden in drie groepjes, ieder pelotonnetje heeft zijn eigen road captain. Dat is wel nodig ook, want het is druk en er wordt vaak meer gekletst dan opgelet tijdens het fietsen. Iedereen kan mee, als je maar een fiets en een helm hebt. Ik ga met de snelle groep mee onder leiding van bestuurslid Ashley Usiskin. Al snel merk ik dat Covid heeft gezorgd voor veel bezinning en evenveel buikvet. Als ik om me heen kijk, ben ik niet de enige die een extra zak aardappelen meetorst. Werk aan de winkel. Gelukkig is het geen bergrit en houdt Ashley het tempo op een bescheiden gemiddeld van 32 km per uur.
MCC is in 2016 opgericht en snel uitgegroeid tot een groep van zo’n 150 leden en sympathisanten. Whatsapp is het clubblad en Bagels & Beans aan de Boelelaan het clubhuis. Dat wordt overigens soms gedeeld met een andere joodse wielerclub, de fietsers voor het Alyn Ziekenhuis in Israël. De leden van de twee clubs mixen goed. Veel gesjmoes voor de koers. Als je niet beter weet en je zit zondagochtend op het terras van Bagels & Beans dan zou je zeggen dat het lidmaatschap van MCC bij de pensioengerechtigde leeftijd direct overgaat in een lidmaatschap van Alyn. Anders gezegd, de shirts van de MCC leden zitten net iets minder strak.
Wat de beide clubs delen is een hoge mate van toegankelijkheid en gezelligheid. Iedereen is welkom, van orthodox tot seculier, van starter tot ervaren renner. De groep omvat best wat expats die op sportieve wijze aansluiting zoeken bij de joodse gemeenschap. Er zijn regelmatig activiteiten zoals een tripje Mont Ventoux of trainingsdagen op Mallorca. Bij MCC kan je terecht voor een zondags rondje met nesjomme maar ook voor serieuze amateur-ambities, al staat competitief rijden nu nog in de kinderschoenen.
Fietsen is niet bepaald een sport die in de joodse identiteit verankerd ligt. Nou is sport sowieso ergens op een heel klein gennetje in de overerving blijven steken. Het stelt niet veel voor. Waar ‘wij’ toch kunnen bogen op een aardige traditie in boksen en hockey en voetbal hebben we in de koers nog niets te zoeken. Het is een beetje zoals Nederland en alpineskiën. Het loopt niet over van talenten. Behalve die ene wielrenner, Tim Krabbé, maar die ken ik vooral als schrijver van het het mooiste boek over de sport: De Renner.
De beste prestatie in het peloton is – als ik me niet vergis – een twaalfde plek voor Guy Niv in een etappe van de laatste Giro d’Italia. Ik had nog even hoop dat Levi Leipheimer, voormalig topwielrenner en Touretappewinnaar een joodse moeder had, maar ik werd gedesillusioneerd door Wikipedia. Voor de lezers die het wielrennen niet op de voet volgen: er is sinds vorig jaar wel een Israëlische World Tour wielerploeg: Israël Startup Nation. Het is een initiatief van de Amerikaanse wielergek en miljardair Ron Baron die met zijn team al behoorlijke successen boekte op het hoogste niveau. Zo stond de Ierse Dan Martin al een paar keer tussen de zoenende rondemissen. Hij viert bij mijn weten niet zo vaak sjabbat maar dat maakt de prestaties van die ploeg er niet minder om.
Overigens is het gebrek aan joodse medailles in topsport voor ‘ons’ nooit problematisch geweest. We hebben er namelijk een vrij slimme oplossing op gevonden. Een nieuwe categorie sporters met hun eigen ‘games’. Het heet de Maccabiade. Ter nagedachtenis aan de strijdlust van Jehuda Maccabee komen joden over de hele wereld iedere vijf jaar bijeen om elkaar sportief de maat te nemen. En raadt eens wie daar alle gouden medailles winnen…
Voor de liefhebber en het goede doel: MCC bestuurslid Ashley Usiskin gaat op 27 juni een monsterlijke uitdaging aan door zo’n 25 Rondjes Hoep – 400km fietsen rondom Ouderkerk – voor het Alyn Ziekenhuis in Israel. Morele en financiële ondersteuning kan via Ashley@usiskin.com
Geef als eerste een reactie