Chicago, sneeuw en een politiek raadsel

We zijn inmiddels een week in Chicago. Los van het enorme genieten van onze kleinzoon kan ik het verblijf het beste omschrijven als koud, héél koud. 

Temperaturen van min 15 graden zijn hier eerder regel dan uitzondering. Toen we uit Israël vertrokken, was het 25 graden, een temperatuurverschil van veertig graden. 

Afgelopen sjabbat sneeuwde het de hele dag. Tegen zonsondergang lag er zeker vijftien centimeter sneeuw. We genieten volop, maar van een warm welkom was geen sprake.

Draad kwijt

Ondertussen probeer ik de situatie in Israël zo goed mogelijk te volgen. Politiek is altijd mijn hobby geweest, en jarenlang was ik gemeentelijk actief betrokken, waardoor ik ontwikkelingen meestal vrij snel kan duiden. Maar de laatste tijd lijk ik de draad volledig kwijt te raken. Hoe liggen de verhoudingen tussen Trump en Netanyahu werkelijk? Houdt Trump hem strak aan de lijn?

Feit is dat na de mislukte aanslag in Qatar het geduld in Washington op was. Opeens kwam er wél snel een staakt-het-vuren. Ben-Gvir en zijn bondgenoten waren opvallend stil, terwijl zij liefst iedere centimeter van Gaza hadden willen ‘uitkammen’.

Druk op Herzog

Netanyahu probeert nog altijd het beeld van de sterke leider neer te zetten, maar tegelijkertijd lijkt Trump hem een elegante uitweg te willen bieden. Dat verklaart wellicht waarom de druk op president Herzog plots toenam om eventueel gratie te verlenen. En toen kwam de klap op de vuurpijl: Netanyahu diende deze week zijn eigen gratieverzoek in.

Misschien klink ik als een complotdenker, maar ik kan me moeilijk voorstellen dat Netanyahu zo’n stap zet zonder dat hij min of meer weet hoe het eindresultaat eruit zal zien. Het voelt alsof er op hoog niveau een deal is gesloten, alleen weet ik niet welke.

Dat dit soort gedachten door mijn hoofd spelen, maakt me onrustig, want complotdenken associeer ik met de enge types op social media.

Maar een vriend zei laatst:
“Een complotdenker verkondigt zijn theorie met absolute zekerheid alsof het de enige waarheid is. Jij hebt slechts een vermoeden en je presenteert het ook niet als feit. Dus je gaat vrijuit,” zei hij met een knipoog.

cover: Talma Joachimsthal